غربالگري براي تحمل به تنش خشكي در لاين هاي نوتركيب نسل F5 حاصل از تلاقي هاي بين گونه اي در گلرنگ

Screening for drought tolerance in F5 recombinant lines of safflower derived from inter-specific crosses

در گياه گلرنگ، هيبريداسيون بين گونه هاي متحمل وحشي و گونه اهلي براي انتقال صفت تحمل به خشكي مطالعه نشده است. در اين مطالعه، جمعيتهاي نسل F5 حاصل از سه تلاقي بين گونه اي در گلرنگ (تلاقي بين گونه هاي C. tinctorius (IL)، C. palaestinus و C. oxyacanthus به اختصار تلاقيهاي IP ، PO و ( IO از نظر برخي شاخصهاي تحمل وحساسيت به تنش خشكي، در مزرعه دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي اصفهان در قالب طرح لاتيس با دو تكرار مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه اثر تلاقيها براي اكثر شاخص هاي مورد بررسي معنيدار بود. مقايسه ميانگين ها نشان داد كه بيشترين ميانگين توليد در هر دو شرايط رطوبتي مربوط به تلاقي گونه زراعي با گونه وحشي C. palaestinus (تلاقي)IP بود. نتايج تجزيه به مؤلفه هاي اصلي نيز نشان داد ژنوتيپهايي كه بيشترين ناپايداري توليد را در دو شرايط رطوبتي (شاخص (YSI داشتند مربوط به تلاقي IP و ژنوتيپ هاي با پايداري بيشتراكثراً مربوط به تلاقي هاي PO و IO بودند كه اين ميتواند به واسطه همراه داشتن ژنهاي تحمل از والد وحشي C. oxyacanthus باشد.

In safflower, interspecific hybridization between tolerant wild species and cultivated safflower for transferring drought tolerance genes has not been studied. In this study, F5 lines derived from three interspecific crosses of safflower (crosses between C. tinctorius (IL), C. palaestinus and C. oxyacanthus, abbreviated as IP, PO and IO) were evaluated in a simple lattice design with two replications under drought and normal irrigation conditions for some tolerance and susceptibility indices at the research farm of Isfahan University of Technology. The results showed that the effect of crosses was significant for most of the studied indices and the highest mean of seed yield in both of conditions was belonged to IP cross. Principal component analysis showed that genotypes with more instability of production under drought condition were belonged to IP cross and the genotypes that were more stable were mostly belonged to PO and IO crosses and this stability could be due to transferring of tolerance genes from the wild parental species of C. oxyacanthus.