معرفي انگور به عنوان يك گياه دارويي

انگور از جمه گياهاني است كه عمده بخشهاي رويشي و ميوه آن داراي خاصيت دارويي است. مواد و تركيبات شيميايي موجود در برگ و ميوه انگور داراي خواص دارويي بيشماري هستند كه در اين مقاله به بخشي از اين خصوصيات پرداخته شده است . وجود مواد معدني و ويتامينهاي موجود در عصاره ميوه انگور و همچنين مشتقات اين محصول كمك شاياني به سلامت جامعه بشري نموده است. اثر استفاده از برگ انگور، ميوه نارس (غوره) و ميوه رسيده انگور براي پيشگيري از بيماريهاي مختلف به اثبات رسيده است. وجود اسيدهاي آلي بالاخص اسيد تارتاريك، قند (گلوكز و فروكتوز)، كوئرستين، گاليك اسيد، تانن و مواد معدني مانند منگنز، كلسيم، منيزيم، آهن و ويتامين هاي B1 , B2, B6, B12, A, C و فوليك اسيد در غوره و ميوه انگور خاصيت ميكروب كشي و پيشگيري از ابتلاي به تعداد زيادي بيماري را مي نمايد. پوست انگور قرمز رسيده و برخي ارقام رنگي حاوي آنتوسيانين است كه داراي تركيبات آنتي اكسيداني است و هسته انگور حاوي لستين و ساير تركيبات مفيد ديگر است. در اين مقاله سعي شده است برخي از مهمترين ويژگيهاي منحصر به فرد تاك را از ديدگاه طبي بررسي و جايگاه واقعي انگور به عنوان گياه دارويي كمتر شناخته شده تبين گردد.