اثر آبشويي بر كاهش سميت گياهي برخي گياهان پيش كاشت گندم نان (Triticum aestivum) در شرايط گلخانه

اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ اثر آبشويي بر كاهش دگرآسيبي بقاياي سويا (Glycin max)، سياهدانه (Nigella sativa)، شويد (Anethum graveolens) و بادرشبو (Dracocephalum moldavica) در كشت گندم (Triticum aestivum) بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 4 تكرار در شرايط ﮔﻠﺨﺎﻧﻪاي در سال 1396 انجام شد. فاكتورهاي آزمايش شامل چهار نوع گياه (سويا، سياهدانه، بادرشبو و شويد) و سه سطح آبشويي (بدون آبشويي، يكبار آبشويي و دوبار آبشويي) بودند. نتايج آزمايش نشان داد كه نوع گياه پيش كاشت و سطوح آبشويي بر ميزان سبزشدن گندم اثر معني داري نداشتند. آبشويي موجب كاهش اثرات بازدارندگي گياهان پيش كاشت گندم شد. بيش ترين سرعت سبزشدن گندم در خاك هاي داراي بقاياي شويد و بادرشبو (73/1 گياهچه در روز)، بيش ترين مجموع طول ريشه هاي گندم در خاك داراي بقاياي سويا (984 سانتي متر) و بيش ترين سطح برگ مربوط به گندم كشت شده در خاك داراي بقاياي سويا با يك مرتبه آبشويي بودند. بطور كلي نتيجه گيري مي شود كه در اكوسيستم هاي زراعي كه گندم پاييزه در تناوب زراعي است بايستي در شرايط وجود بقاياي گياه سويا، سياهدانه، بادرشبو و شويد از كشت گندم خودداري كرد و يا براي كاهش اثرات بازدارندگي اين گياهان يك مرحله آبشويي قبل از كشت گندم انجام گيرد.