ساحت بوم و مسكن بومي از منظر معماران بوم‌گرا بازشناسي انديشه هاي حسن فتحي و محمدكريم پيرنيا

بوم مهمترين وجه كاربردي در سطوح مختلف طراحي معماري است و در مواجهه با آن، معماران و نظريه پردازان زيادي سخن رانده‌اند و در كارهاي خود بدان جامه عمل پوشانده‌اند. بينش محمد كريم پيرنيا، معمار برجسته ايراني و حسن فتحي معمار مطرح مصري از اين زاويه كه بر وجوه بومي و خودبسندگي در ساخت تأكيد مي‌كنند، حائز اهميت است. از منظر نگاه اين دو، معماري مطلوب، معماري اي متناسب با انسان در هر بوم است. هدف از اين پژوهش بازشناسي و واكاوي مباني فكري پيرنيا و فتحي به منظور تبيين ساحت بوم در معماري است. اين پژوهش در پي يافتن پاسخ به اين پرسش بنيادين است كه: ساحت بوم در انديشه پيرنيا و فتحي چيست؟و مبتني بر اين انديشه، مسكن بومي از ديدگاه ايشان چگونه تعريف شده است؟روش تحقيق در پژوهش حاضر به صورت كيفي بوده كه مراحل آن شامل مراحل جمع آوري اطلاعات به روش كتابخانه اي، دسته بندي داده ها به روش توصيفي- تطبيقي و تجزيه و تحليل داده ها بر اساس شيوه مقايسه اي مي باشد.پاسخ پرسشاولرا مي توان اين گونه داد كه هردو معمار به عوامل انساني و محيطي مربوط به بوم و معماري بومي توجه داشته اند.و پاسخ پرسش دوم بدين گونه است كه، پيرنيا با نظر به شناخت معماري گذشته و تطبيق آن با معماري معاصر و استفاده از عينيت موجود معماري بومي در دسته بندي معماران بومي در گروه الگو محور يا اصالت الگويي قرار مي گيرد و فتحي با نظر به استفاده از ساختارهاي مفهومي موجود در معماري بومي در گروه معماران با اصالت مدلي قرار مي گيرد.