مدل تحليلي براي افت انرژي در سرريزهاي پلكاني در حالت جريان رويه اي

اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺮرﯾﺰﻫﺎي ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﺪود 3500 ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد. ﺳﺮرﯾﺰﻫﺎي ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎزهﻫﺎي ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﻬﺖ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﺎﻻي آﻧﻬﺎ در اﺳﺘﻬﻼك اﻧﺮژي و ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺟﺪﯾﺪ )ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺘﻦ ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﻏﻠﻄﮑﯽ( ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻃﺮاﺣﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ. ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺷﺪت اﺳﺘﻬﻼك اﻧﺮژي در ﺳﻄﺢ ﺳﺮرﯾﺰ، ﻫﺰﯾﻨﻪي اﯾﺠﺎد ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت ﮐﺎﻫﻨﺪهي اﻧﺮژي را ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽدﻫﻨﺪ. ﭼﻤﻨﯽ، راﺟﺎراﺗﻨﺎم و ﺑﯿﺮاﻣﯽ )2008( ﺑﺮاي ﺗﺨﻤﯿﻦ اﻓﺖ اﻧﺮژي در ﯾﮏ ﺷﯿﺐﺷﮑﻦ ﻋﻤﻮدي، ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪي ﺷﺒﯿﻪﺳﺎزي ﺟﺮﯾﺎن ﻋﺒﻮري از روي ﺷﯿﺐﺷﮑﻦ و ﻣﺪل ﺟﺖ آزاد ﺳﻄﺤﯽ، ﻣﺪﻟﯽ را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺌﻮريﻫﺎي ﻻﯾﻪي ﺑﺮﺷﯽ ﺟﺖ و ﺟﺮﯾﺎن ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪي ﺟﺖ اراﯾﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل ﻓﻮق و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رواﺑﻂ و ﺷﺒﺎﻫﺖ- ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﺮرﯾﺰ ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ و ﺷﯿﺐﺷﮑﻦ ﻋﻤﻮدي و ﻧﯿﺰ ﺗﺌﻮري ﺟﺖ آﺷﻔﺘﻪ وﺟﻮد دارد، ﻣﺪلﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ارزﯾﺎﺑﯽ اﻓﺖ ﻧﺴﺒﯽ اﻧﺮژي در ﺳﺮرﯾﺰﻫﺎي ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺮﯾﺎن روﯾﻪاي اراﯾﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺳﭙﺲ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﭼﻤﻨﯽ، ﺑﻮز و ﻫﯿﮕﺮ، ﻫﺎﻧﺖ و ﮐﺎداوي ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ و ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ.