آموزش هاي ترويجي لازمه مديريت بهينه خشكسالي و پايداري محيط زيست

Extension education prerequisite for optimal drought management and environmental sustainability

در دهه هاي اخير، يكي از دغدغه هاي اصلي مراكز آموزشي و تحقيقاتي، بروز معضلات زيست محيطي و روند فزاينده خشكسالي بوده است. در اين ارتباط، اصلاح روند بحران خشكسالي به اعتقاد عموم صاحب نظران در گرو اصلاح آموزه هاي انسان و تغيير در نگرش، بينش و دانش انسان ها نسبت به سرنوشت خود و محيط پيرامون مي باشد تا بتوانند از اين طريق به محيط زيست پايدار نزديك شوند. هدف از انجام اين مطالعه مروري و اسنادي، بررسي تأثير آموزش هاي ترويجي زيست محيطي بر روند دستيابي به مديريت بهينه خشكسالي و پايداري محيط زيست بوده است. نتايج اين مطالعه بيانگر اين مساله است كه براي رسيدن به پايداري محيط زيست نياز به آموزش و ترويج اخلاق زيست محيطي مي باشد و اين ميسر نمي گردد مگر با نهادينه كردن آموزش هاي زيست محيطي. از آنجايي كه كشاورزي داراي بُعد اخلاقي است، ضرورت دارد تا ترويج كشاورزي براي حفاظت از منابع توليد و اطمينان از مخرب نبودن فعاليت هاي كشاورزي بر محيط زيست، جايگاه مناسبي به اخلاق زيست محيطي در فعاليت هاي خود اختصاص دهد. تلفيق نمودن اخلاق محيط زيست همراه با آموزش هاي راهبردي محيط زيست در صورت برنامه ريزي صحيح و ارائه محتواي آموزشي مناسب منجر به رسيدن به درك كافي در جهت احترام گذاشتن به محيط زيست مي گردد، كه اين امر تضمين كننده دستيابي به محيط زيستي پايدار مي باشد,

In recent decades, one of the main concerns of educational and research centers have been the emergence of environmental problems and the increasing trend of drought. In this regard, the amendment of the drought crisis, according to the experts' opinion, depends on the reform of human teachings and the change in the attitude, insight and knowledge of humans towards their own destiny and the environment in order to be able to approach the sustainable environment. The purpose of this archival study was to examine the impact of environmental education on the process of achieving optimal drought management and environmental sustainability. The results of this study indicate that in order to achieve environmental sustainability, education and promotion of environmental ethics are needed and this is not possible except by institutionalizing environmental education. Since agriculture has a moral dimension, it is necessary for agricultural extension to place a suitable place for environmental ethics in their activities to protect the production resources and ensure that the agricultural activities do not harm the environment. Integrating environmental ethics along with environmental strategic education in case of proper planning and providing appropriate educational content leads to respect for the environment, which ensures access to the environmental sustainability.