ﭘﺎﯾﺪاري ﻫﺎي ﻋﺪدي در ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﺗﻮﭘﻮﻟﻮژي ﺳﺎزه ﻫﺎ ﺑﻪ روش ﺗﮑﺎﻣﻠﯽ )ESO( و اراﺋﻪ راﻫﮑﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ

بهينه ﺳﺎزي ﺗﻮﭘﻮﻟﻮژي ﺳﺎزه ﻫﺎ ﺑﻪ روش ﺗﮑﺎﻣﻠﯽ )ESO( و ﻧﺴﺨﻪ ي ﺑﻬﺒﻮدﯾﺎﻓﺘﻪ ي آن ﺑﻨﺎم ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﺗﮑﺎﻣﻠﯽ دو ﺟﻬﺘﻪ ﺳﺎزه ﻫﺎ )BESO( ﺑﺼﻮرت وﺳﯿﻊ ﻓﻘﯿﺖ آﻣﯿﺰي ﺑﺮاي ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻣﻮاد در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﮑﺎر ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﻣﻌﻤﻮﻻً اﯾﻦ روﺷﻬﺎ در ﻓﺮآﯾﻨﺪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺣﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاري ﻫﺎي ﻋﺪدي از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ اﻟﮕﻮي ﺷﻄﺮﻧﺠﯽ و ﻣﺸﮑﻼت واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺶ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. اﻟﮕﻮي ﺷﻄﺮﻧﺠﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﯾﺪه اي از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺗﻮﭘﺮ و ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ ﻣﺘﻨﺎوب ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺷﮑﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ، اﺷﺎره دارد. اﺻﻄﻼح واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺶ ﺑﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﺗﻮﭘﻮﻟﻮژي ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺶ ﺑﻨﺪي ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻟﻤﺎن ﻣﺤﺪود اﺷﺎره دارد. ﺗﺎﮐﻨﻮن روﺷﻬﺎي ﻣﺘﻌﺪدي از ﺟﻤﻠﻪ روش ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺤﯿﻂ و ﻓﯿﻠﺘﺮﯾﻨﮓ ﺑﺮاي ﭘﺮﻫﯿﺰ از ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاري ﻫﺎي ﻋﺪدي اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ اﯾﻦ روﺷﻬﺎ در ﺑﺴﯿﺎري ﻣﻮارد داراي ﻧﻘﺺ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﯾﮏ راﻫﮑﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ وﮐﺎرا ﺑﺮاي ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاري ﻫﺎي ﻋﺪدي اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﺜﺎﻟﻬﺎي ﺣﻞ ﺷﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ راﻫﮑﺎر اراﺋﻪ ﺷﺪه از ﺳﻮدﻣﻨﺪي ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﻧﺘﯿﺠ ﺣﺎﺻﻞ، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻄﻠﻮﺑﺘﺮ از ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روﺷﻬﺎي ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﻮد.