شخم حفاظتي و كشاورزي پايدار

از اغاز تحول كشاورزي تا حدود 1950 افزايش توليد موادغذايي عمدتا ازطريق گسترش سطح زيركشت صورت گرفته است از سال 1950 به بعد توليد بسياري ازمحصولات زراعي درواحد سطح افزايش چشمگيري نشان ميدهد اين افزايش توليد محصولات زراعي بيشتر ناشي ازافزايش مصرف انرژي دركشاورزي است بين سالهاي 1950و1985 تعدادتراكتور چهاربرابر اراضي تحت ابياري سه برابر و مصرف كود شيميايي نه برابر شده است دراين فاصله زماني كل انرژي مصرف شده دركشاورزي جهان 6/9 برابر افزايش يافته است دربين نهاده هاي توليد خاك ورزي و عمليات تهيه بستربذر ميتواند سهم عمده اي ازانرژي مصرفي دريك سيستم توليد زراعي را به خود اختصاص ميدهد شخم توسط گاواهن برگردان دار درروشهاي خاك ورزي متداول علاوه برمصرف انرژي بيشتر موجب افزايش فرسايش خاك درمزارع موجدار و شيبدار ميشود درحاليكه كاهش درتكرار و شدت خاك ورزي سبب تقليل ميزان انرژي مصرفي و خطرات فرسايش ميگردد روشهاي خاك ورزي تخفيف داده شده يا محدودعموما تحت عنوان خاك ورزي حفاظتي بيان شده اند اخيرا هرنوع روش خاك ورزي را كه درآ« حداقل 30درصد ازبقاياي گياهي درسطح خاك باقي بماند عمليات حفاظتي مي نامند اثرانواع خاك ورزي حفاظتي مانند خاك ورزي حداقل شخم با گاواهن قلمي وشخم كشت خاك ورزي مرزي و زراعت بدون خاك ورزي بركاهش انرژي مصرفي و فرسايش پذيري خاك و همچنين افزايش توان توليد و حاصلخيزي خاك به خصوص دردودهه اخير موردتوجه پژ<هشگران بوده است دراين مقاله پاره اي ازويژگيهاي شخم حفاظتي و متداول دررابطه با كشاورزي پايدار كه درآن اقتصادي ترين و سودمندترين نحوه استفاده ازنهاده هاي انرژي بدون تخريب حاصلخيزي خاك و كيفيت محيط زيست توصيه ميشود موردبحث و بررسي قرارميگيرد.