بررسي عوامل توليد در ديمكاري

ديمكاري به سيستمي از توليد محصولات زراعي اطلاق ميشودكه آب موردنياز آن فقط ازطريق بارندگي ساليانه و آب قابل مصرف موجود درخاك درموقع بذركاري تامين ميشود نقش واهميت نسبي هريك ازاين دومنبع آبي باتوجه به مقدار وپراكنش بارندگي عوامل اقليمي خاكي گياهي و مديريتي دريك منطقه ويژه متفاوت است عمليات زراعي دراين سيستم دريك منطقه بخصوص طوريكه بايد با اين عوامل متناسب شود كه محيط لازم براي توليد حداكثر محصول فراهم گردد بااينكه نقش عوامل به زراعي درافزايش توليددرديمزارها بوسيله تعدادي ازپژوهشگران به اثبات رسيده است ولي بعيد به نظر مي رسد كه تداوم اين امر بدون اعمال اصول به نژادي امكان پذير گردد زيرا كه ميزان توليد درواحدسطح تابع اثرات متقابل عوامل به زراعي و به نژادي دريك منطقه مشخص مي باشد ازطريق هماهنگ سازي نسبي اين عوامل بايكديگر و بامحيط احتمال افزايش عملكرد و توليد را ميتوان بالا برد ميزان توليد درواحدسطح ديمزارهاي كشورهاي توسعه يا فته اصولا بيشتر ازكشورهاي درحال توسعه است درحاليكه دامنه اختلاف بين عملكردهاي بالقوه و واقعي دركشورهاي توسعه يافته ازكشورهاي درحال توسعه كمتر مي باشد كمي ميزان افزايش توليد درواحدسطح و نوسان زياد سال به سال محصول را دراين كشورها ميتوان باعدم استفاده كافي ازعوامل به زراعي و به نژادي و شرايط نامساعد آب وهوايي مرتبط دانست بعلاوه پژوهش درديمزارها درمقايسه با شرايط محيطي مساعد وآبي ازاولويت كمتري برخوردار بوده است درنتيجه مشكلات مربتط با زراعت ديم درمناطق نيمه خشك به اندازه كافي برطرف نشده اند بطوركلي متغير بودن آب وهوا ناكافي بودن پژوهش و اعتبارات پژوهشي وعدم استفاده صحيح ازتكنولوژيهاي جديد درمناطق نيمه خشك ازعوامل بازدارنده در زمينه ديمكاري بشمارمي آيند.