سنجش سطح امنيت رواني دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد در فضاي مجازي

ﻫﺪف: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﻄﺢ اﻣﻨﯿﺖ رواﻧﯽ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﯽ ﻣﺸﻬﺪ در ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. روش ﺷﻨﺎ ﺳﯽ: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎ ﺿﺮ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻫﺪف از ﻧﻮع ﮐﺎرﺑﺮدي و از ﻧﻈﺮ روش اﺟﺮا، ﺗﻮ ﺻﯿﻔﯽ و ﻫﻤﺒ ﺴﺘﮕﯽ ا ﺳﺖ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎت آن از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺮ ﺳ ﺸﻨﺎﻣﻪ اﻣﻨﯿﺖ رواﻧﯽ و ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﺟﻤﻊ آوري ﮔﺮدﯾﺪه ا ﺳﺖ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺎﯾﯿﺪ رواﯾﯽ اﺑﺰارﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ و ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ ﻫﻢ از آزﻣﻮن آﻟﻔﺎﻧﯽ ﮐﺮوﻧﺒﺎخ اﺳــﺘﻔﺎده ﺷــﺪ ﮐﻪ ﺿــﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي 0/83 ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﭘﺎﯾﺎ ﺑﻮدن اﺑﺰار ﻣﻮرد اﺳــﺘﻔﺎده داﺷــﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮو زﻣﺎﻧﯽ و ﻣﮑﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﭘﮋوﻫﺶ، ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺷﺎﻏﻞ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ دوره ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﯽ ﻣﺸﻬﺪ در ﺳﺎل ﺗﺤﺼـــﯿﻠﯽ 1395-96 ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد ﮐﻞ آن ﻫﺎ ﺑﺎ اﻋﻼم اداره ﮐﻞ آﻣﻮزش اﯾﻦ داﻧﺸـــﮕﺎه ﺑﺮاﺑﺮ 11245 ﻧﻔﺮ اﺳـــﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺗﺼــﺎدﻓﯽ ﻃﺒﻘﻪاي ﻣﺘﻨﺎﺳــﺐ ﺑﺎ ﺣﺠﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳــﺘﻔﺎده ﺷــﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد 371 ﻧﻔﺮ ﺑﺮاي ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎ ﺿﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﻧ ﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺳﻄﺢ اﻣﻨﯿﺖ رواﻧﯽ داﻧ ﺸﺠﻮﯾﺎن ﮐﺎر ﺷﻨﺎ ﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺣﺪ ﻣﺘﻮﺳﻂ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﻫﺎي آﻣﺎ ري ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﻄﺢ اﻣﻨﯿﺖ رواﻧﯽ داﻧﺸﺠﻮ ﯾﺎن ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﯽ از ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺴﯿﺖ و ﺣﻮزه ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺗﻔﺎوت وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﻠﯽ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﺒﯿﻦ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻄﺢ ﺳﻮاد داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺴﯿﺎري از ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎي ﭘﯿﺶ روي آﻧﺎن در ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي را ﮐﺎﻫﺶ داد.