«و ﻧﺒﺎﯾﺪﻫﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﮐﯿﻔﯽ-ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﺳﯽ دورهي اﺑﺘﺪاﯾﯽ» ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ و ﭼﺎﻟﺸﻬﺎ؛ ﺑﺎﯾﺪﻫﺎ

ارزﺷﯿﺎﺑﯽ از ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن ﻧﻈﺎم ﺗﺮﺑﯿﺖ رﺳﻤﯽ و ﻋﻤﻮﻣﯽ از اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋﻫﺎي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﺳﻨﺠﺶ و ارزﺷﯿﺎﺑﯽ در ﻫﺮ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻋﻤﻠﮑﺮد آن ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . در آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﻧﯿﺰ ﺳﻨﺠﺶ و ارزﺷﯿﺎﺑﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﻣﯿﺰان ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﮐﯿﻔﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي درﺳﯽ دوره ي اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار دادن ﺳﻨﺪ ﺗﺤﻮل ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي درﺳﯽ ﻣﻠﯽ و ﺑﯿﺎن ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ و ﭼﺎﻟﺸﻬﺎي اﯾﻦ ﻃﺮح ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ از روش ﮐﯿﻔﯽ و ﺷﯿﻮه ي ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﮐﯿﻔﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎي ﻣﻬﻢ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل، ﻣﺤﻮري در ﻧﻈﺎم ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي درﺳﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﮐﯿﻔﯽ-ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ در ﻧﻈﺎم آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﻣﺎ ﻓﺮآﯾﻨﺪي اﺳﺖ ﻣﻨﻈﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯿﺰان ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ داﻧﺶ آﻣﻮزان در رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻬﺎي آﻣﻮزﺷﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎم ارزﺷﯿﺎﺑﯽ در ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ، در ﺳﻨﺪ ﺗﺤﻮل ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي درﺳﯽ ﻣﻠﯽ ﻧﯿﺰ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در دوره اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ و ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﺤﻮر ﺑﻮده و ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﮐﯿﻔﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺮط ارﺗﻘﺎء ﺑﻪ ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ارزش ﯾﺎﺑﯽ ﮐﯿﻔﯽ - ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ، اﻟﮕﻮي ﺟﺪﯾﺪي در ارزش ﯾﺎﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻮارض اﻣﺘﺤﺎن ﻣﺤﻮري ﻣﺎﻧﻨﺪ: اﺿﻄﺮاب، رﻗﺎﺑﺖ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ، ﭘﺪﯾﺪه ي ﻏﯿﺮ اﺧﻼﻗﯽ ﺗﻘﻠﺐ، ﺿﺮﺑﻪ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧﻼﻗﯿﺖ و اﺑﺘﮑﺎر ﻓﺮاﮔﯿﺮان و... ﺗﺄﯾﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ي اﺟﺮا در آﻣﺪ. اﯾﻦ ﻃﺮح وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن:ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ، ﺑﺎزﺧﻮرد، ﮐﯿﻔﯽ ﺑﻮدن، ﻋﻤﻠﮑﺮدﮔﺮاﯾﯽ، ﻓﺮاﯾﻨﺪي و ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺮاﯾﯽ را دارا ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻄﻠﻮب اﺟﺮا ﮔﺮدد، ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﻬﺒﻮد ﯾﺎدﮔﯿﺮي، اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻬﺪاﺷﺖ رواﻧﯽ ﮐﻼس درس، اﻓﺰاﯾﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، اﻓﺰاﯾﺶ روﺣﯿﻪ ي ﻧﻘﺪﭘﺬﯾﺮي و ... در داﻧﺶ آﻣﻮزان را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.