راﺑﻄﻪ ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ و ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﺑﺎ اﻣﯿﺪواري در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان

اهداف: جمعيت سالمند ايران در سال هاي آتي روند رو به افزايشي خواهد داشت. از آنجايي كه اميدواري ازشاخصهاي مهم سلامت روان به شمار مي رود بررسي متغيرهاي تبيين كننده ي آن نظير سبك زندگي و شادكامي از اهميت بالايي برخوردار است. لذا پژوهش حاضر ضمن با تعيين رابطه بين آنها درصدد تبيين اميدواري بر اساس سبك زندگي و شادكامي سالمندان است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصيفي و از نوع همبستگي محسوب مي شود. جامعه آماري تمامي زنان و مردان 65) سال به بالا) سالمندي است كه در سال (N=1353) 1395 به فرهنگسراهاي شهر تهران مراجعه كردند. نمونه پژوهش 200)نفر) با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب و به پرسشنامه هاي سبك زندگي والكر(1390) ، پرسشنامه ي شادكامي آكسفورد(1989) و پرسشنامه ي اميد اشنايدر(1991) پاسخ دادند. تحليل داده ها با بكارگيري شاخصهاي توصيفي از قبيل گرايشهاي مركزي و پراكندگي و روشهاي آمار استنباطي همچون همبستگي پيرسون و رگرسيون(گام به گام) صورت پذيرفت.يافته ها: نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد بين سبك زندگي، شادكامي و اميدواري در سالمندان رابطه وجود دارد (P ≥ 0/01) بين سبك زندگي و اميدواري (به زندگي) در سالمندان زن و مرد با ضريب همبستگي r = 0/67 رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنين بين ورزش و اميدواري با ضريب همبستگي r = 0/57، بين مسيوليت پذيري در مورد سلامت و اميدواري با ضريب همبستگي r =0/39، بين مديريت استرس با اميدواري با ضريب همبستگي r = 0/61، بين حمايت بين فردي با اميدواري با ضريب همبستگي r = 0/58 و بين خودشكوفايي با اميدواري با ضريب همبستگي r =0/63 رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. از سوي ديگر، سبك زندگي و شادكامي پيش بيني كننده ي اميدواري در سالمندان در سطح (P ≥ 0/01) است. تغيير سبك زندگي با ضريب بتاي 0.682 و همچنين متغير شادكامي (0.613) اميدواري را در سالمندان تبيين كرد.نتيجه گيري: ارتباط بين سبك زندگي و شادكامي با اميدواري بر ضرورت توجه بيشتر به نيازهاي سالمندان از جمله سبك زندگي سالم و همچنين ارتقا اميدواري صحه مي گذارد. اين امر مي تواند مورد توجه تمامي نهادها از جمله خانواده و جامعه باشد.