مولفه هاي عرفاني در منظومه حماسي علي نامه

حماسه ملي شامل افكار، علايق و عواطف يك ملت است كه در طي قرن ها تنها براي بيان عظمت و نبوغ آن قوم به وجود آمده است. شاعر به ابداع و آفرينش توجهي ندارد بلكه داستان هاي كتبي يا شفاهي را با قدرت شاعرانه خويش نقل مي كند. يكي از انواع حماسه، حماسه هاي ديني-تاريخي اند، از اين نمونه، علي نامه است كه اواخر قرن پنجم ،62 سال بعد از شاهنامه فردوسي و درقالب يازده هزار و دويست و بيست و دو بيت در بحر متقارب مثمن محذوف (مقصور)سروده شده است. از شاعر اين منظومه فقط يك تخلص شاعر به نام ربيع وجود دارد؛ موضوع آن جنگ هاي جمل ، صفين ، مناقب ، معجزات و كرامات و دلاوريهاي حضرت علي (ع) در جنگهاي صدر اسلام است. منظومه علي نامه «به لفظ عجم در عروض عرب»، سند ملي زبان فارسي و سند هويت مذهب و فرهنگ ايراني است و بيانگر تفكرات، اعتقادات و باورهاي قوم ايراني نيز هست هدف اين پژوهش آن است كه به روش توصيفي-تحليلي، ضمن معرفي علي نامه به يافتن مولفه هاي عرفاني در اين منظومه حماسي ديني تاريخي، با توجه به مولفه هاي عرفاني اشعار مولانا، بپردازد.اين پژوهش نشان مي دهد كه منظومه حماسي علي نامه از مولفه هاي عرفاني: توكل، صبر، صبوري، خوف، يقين، وحدت وجود، پير راهنما، عشق و محبت، رضا، جان، نظر در خود، وفا، دل، فنا،دنياي دون،هواي نفس،مرگ، برخوردار است.