بررسي برخي از تصاوير شاعرانه در سام نامه ي خواجوي كرماني

سام نامه ي خواجوي كرماني، منظومه اي است در باب زندگي سام نريمان. سراينده در اين اثر به وصف صحنه و رخدادهايي مي پردازد كه اساس يك منظومه ي حماسي – عاشقانه است و تصاوير متعددي از وقايع جاري در بطن اين اتفاقات را با بهره از صور خيال مختلف ارائه مي دهد كه در اين مقاله قصد بر آن است تا به شيوه ي تحليلي و توصيفي به بررسي اين تصاوير و توان هنري او در بهره گيري از لطايف ادبي و گونه هاي مختلف صور خيال بپردازيم و نمونه هايي از تصاوير را كه در مواضعي چون وصفِ افراد، اماكن، طبيعت، موجودات تخيلي، وصال يار و ... به كار رفته است بررسي و نقد نماييم تا در نتيجه به ميزان قدرت سخنورانه و چگونگي نگاه شاعرانه ي سراينده در داستان پردازي حماسي و ساخت تصاوير شعري متناسب با اين موضوع آگاهي يابيم كه با اين بررسي مشخص گرديد خواجو در داستان سرايي و بويژه اين منظومه از زباني استعاره گرا بهره گرفته و ضمن بسامد بالاي اين صورت از خيال ، كنايه و تشبيه را نيز در ساخت تصاوير از نظر دور نداشته است. در مباحث عاشقانه ي داستان، چيرگي استعاره در توصيف رخدادهاي ميان عاشق و معشوق محسوس تر از ساير تصاوير است.