بررسي تطبيقي سيماي پيامبر(ص) در شعر كعب بن زهير، بوصيري و احمد شوقي

با توجه به شخصيت والاي پيامبر اكرم(ص)، همواره مدح پيامبر(ص) موضوع بسياري از اشعار شاعران ملت هاي مسلمان بوده است. كعب بن زهير به عنوان نماينده شاعران دوره ي جاهلي نقش اساسي پيرامون مدح پيامبر(ص) ايفا مي كند. در دوره ي انحطاط، محمد بوصيري شاعر و دانشمند برجسته ي مصري با اثر بي بديل و ماندگار خود به نام «برده» نقش خود را در حوزه ي مدح نبوي به خوبي ايفا كرده است. اما در بين شاعران معاصر، احمد شوقي شاعر بزرگ مصري و امير الشعراي معاصر عرب نيز با تأثير از بوصيري به مدح پيامبر اكرم(ص) پرداخته است. اين نوشتار در پي آن است كه بر اساس روش توصيفي-تحليلي و كتابخانه اي ضمن بيان بررسي تطبيقي قصيده هاي برده اين شاعران، نگاهي كوتاه نيز بر عيوب مربوط به «برده» و « نهج البرده» را نيز بيان كند. نتايج كلي اين پژوهش بيانگر آن است كه با توجه به چهره ي جهاني رسول اكرم(ص)، مباحثي چون توسل وشفاعت، غزوات پيامبر، هدف از نعت پيامبر و... همواره مضامين مشترك اشعار در اين حوزه بوده است. همچنين با وجود تلاش بسياري از شاعران عرب زبان براي معارضه با برده ي بوصيري، همچنان قصيده ي مباركه ي برده، بسان ستاره اي بي همتا در آسمان ادبيات عرب مي درخشد و بي نظير است.