بررسي تطبيقي اسب رستم و آشيل در ادبيات حماسي ايران و يونان با رويكرد نقد كهن الگويي

شاهكارهاي حماسي جهان وراي خلاقيت و آفرينش هنري نويسندگان بزرگ آن ريشه هاي عميق تري دارند و نگاه ژرف تري مي طلبند؛ به ديگر بيان، حماسه ها، ادبياتي اغرق گونه و حاصل تخيل صِرف شاعرانه نيستند بلكه ريشه در اسطوره هاي كهن يك قوم يا ملت دارند؛ هم ازين رو ادبيات حماسي جهان در پيوند با اسطوره هاي كهن آن قوم يا سرزمين مطالعه و بررسي مي شود. يكي از موضوعات برجسته و قابل پژوهش در اين راستا، توتميسم و آركي تايپ يا كهن الگو مي باشد؛ در حقيقت مناسب ترين رويكرد نقد ادبي در مواجهه با موضوعات حماسي، رويكرد نقد كهن الگويي است؛ پژوهش فرارو با اتخاذ اين رويكرد به يكي از مهم ترين مؤلفه هاي حماسه، يعني حيوانات حماسي و از آن ميان به پر بسامد ترين گونه ي حيواني يعني اسب در شاهنامه ي فردوسي و ايلياد هومر مي پردازد. پژوهش در ادامه و به طور خاص بر رخش، اسب رستم و خانتوس، اسب آشيل متمركز مي شود. نگارندگان در اين پژوهش تطبيقي برآنند تا زيرساخت هاي اساطيري روايت هاي حماسي اين دو فرهنگ در كاربرد اسب را نشان دهند و ضمن ارائة تحليل، شباهت ها و تفاوت هاي معنا دار را برجسته سازند