ﭼﺎﻟﺶﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزي در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﮏﺳﺎﻟﯽ و ﮐﻤﺒﻮد آ و راﻫﮑﺎرﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ

افزايش مصرف آ به دلايل توسعه صنايع، گسترش سطح زير كشت آبي و افزايش مصارف شهري و صنعتي همراه با جمعيت رو به رشد، تغيير اقليم و خشكسالي هاي پي درپي، دسترسي به آب با كيفيت در ايران را به شكل فزاينده اي كاهش داده و توانايي بخش كشاورزي كشور را در دستيابي به امنيت غذايي زيرسوال برده است. خشكسالي به عنوان يكي از پيچيده ترين بلاياي طبيعي، زندگي كشاورزان ساكن مناطق روستايي را تحت تأثير قرار داده و امروزه محدوديت دسترسي به آ به معني توسعه كمتر و حتي چالش در درون و بين كشورها است. منابع موجود آ در ايران نميتواند همه تقاضاهاي فزاينده موجود را برآورده سازد و بنابراين نيازمند حفاظت، مديريت و استفاده مناسبتر است. در كوتاه مدت، براي متحول ساختن مديريت مصرف آ كشاورزي بايد به وراي راه حلهاي صرفاً تكنيكي گام نهيم. در دوراهي مديريت و حفاظت پايدار و توليد غذا براي جمعيت رو به رشد كشور، بايد توجه داشت كه ايران در دهه هاي پيش رو، ناگزير به ايجاد مشاركت همگاني جهت مديريت پايدار آ با هدف حفظ و مديريت منابع موجود آ شيرين، افزايش بهره وري از منابع آبي عمدتاً به كمك فناوري و مهندسي)، افزايش عملكرد گياهان زراعي و كارايي مصرف زراعي و اقتصادي آ است. ازآنجاكه شدت و گستره خشكساليتقريباً تمام كشور را در بر گرفته است، شناخت و درك اثرات و تبعات اين پديده بر بخش كشاورزي و اتخاذ رويه منطقي مديريت مصرف آب ضروري است.