ﺑﺮرﺳﯽ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ اﺛﺮ داﻧﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ اﻃﺮاف آﺑﺸﮑﻦ T ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻐﺮق در ﻗﻮس 90 درجه

در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ داﻧﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ ﺑﺴﺘﺮ اﻃﺮاف و ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ آﺑﺸﮑﻦ T ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻐﺮق )ﻧﺴﺒﺖ ارﺗﻔﺎع آب ﺑﺎﻻي آﺑﺸﮑﻦ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﺟﺮﯾﺎن در ﻣﺤﻞ آﺑﺸﮑﻦ( و ﻣﺴﺘﻘﺮ در زاوﯾﻪ 45 درﺟﻪ از ﻗﻮس 90 درﺟﻪ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. آزﻣﺎﯾﺸﺎت در ﯾﮏ ﮐﺎﻧﺎل ﺑﻪ ﻋﺮض 0/6 ﻣﺘﺮ و ارﺗﻔﺎع 0/7 ﻣﺘﺮ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﻮل 7/1 ﻣﺘﺮ در ﺑﺎﻻدﺳﺖ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﻃﻮل 5/2 ﻣﺘﺮ در ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﻗﻮس 90 درﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻌﺎع اﻧﺤﻨﺎي ﺧﺎرﺟﯽ 2/7 ﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﻧﺪ. آزﻣﺎﯾﺸﺎت در دﺑﯽ ﺛﺎﺑﺖ 25 ﻟﯿﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ و ﺳﻪ ﻗﻄﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ 1 ،0/65 و 1/28 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ و درﺻﺪ اﺳﺘﻐﺮاق 5 درﺻﺪ و در ﺣﺎﻟﺖU/Uc ﺛﺎﺑﺖ )0/98=U/Uc( اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪات Ahmed، (1956)Laursen)1953( و Izzar & Bradley)1958( ﮐﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻋﻤﻖ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ را ﻣﺴﺘﻘﻞ از داﻧﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻐﺎﯾﺮت داﺷﺘﻪ و ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ Garde et all)1961( و Gill)1973( و.Seung oh Lee et all )2009(ﮐﻪ اﻧﺪازه ﻗﻄﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ را ﺑﺮ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻋﻤﻖ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ دارد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﻄﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻘﺪار ﺣﺪاﮐﺜﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ.