ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﺟﺮﯾﺎن ﻋﺎﺑﺮ ﭘﯿﺎده

ﭘﯿﺎده روي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ اﻧﺴﺎن در ﻣﺤﯿﻂ اﺳﺖ ﻟﺬا ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻤﻦ ﺗﺮﯾﻦ و راﺣﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺪ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد در ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻣﺮوزﯾﻦ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻌﻨﺎ ﻣﺴﺨﺮ وﺳﺎﯾﻞ ﻧﻘﻠﯿﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻫﻮﯾﺖ ﭘﯿﺎده ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ارﮐﺎن ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ وﻧﻘﻞ ﺷﻬﺮي ﻣﺨﺪوش و ﭘﯿﺎده ﻓﺎﻗﺪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ در ﺧﻮر و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ در ﻧﻈﺎم ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺷﺪه اﺳﺖ. ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﺎﺑﺮ ﭘﯿﺎده ﺑﺎ راه ﻫﺎي ﺷﺒﮑﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي ﻋﻤﻠﮑﺮدي آن دارد. ﭘﯿﺎده ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ي ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اي ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺪا را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺪون وﻗﻔﻪ و ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ اﺗﺼﺎل دﻫﺪ، در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ در ﺷﺒﮑﻪ ي ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﺗﺼﺎل ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻓﺮﻋﯽ ﺑﺎ ﻓﻮاﺻﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻢ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ ي ﺷﺮﯾﺎﻧﯽ ﺳﺒﺐ ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﯿﺎده، ﮐﺎﻫﺶ اﯾﻤﻨﯽ و اﻓﺰاﯾﺶ ﻓﺸﺎرﻫﺎي ﻋﺼﺒﯽ و رواﻧﯽ ﻋﺎﺑﺮﯾﻦ ﭘﯿﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﭘﯿﻤﻮدن ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﻓﺎﻗﺪ اﯾﻤﻨﯽ، راﺣﺘﯽ و ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ اﻗﺒﺎل ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿﺎده روي ﺷﺪه، اﻓﺮاد را ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪﻫﺎي ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻣﻮﺗﻮري ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﺣﺠﻢ ﺗﺮاﻓﯿﮏ در ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺷﻬﺮي و ﻣﺸﮑﻼت و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري ﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از آن ﻣﯽ ﮔﺮدد. در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﺎزي ﻣﻌﺎﺑﺮ ﭘﯿﺎده ﺷﻬﺮي و ﭘﯿﺎده روﻫﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺸﮑﻼت ﺗﺮاﻓﯿﮑﯽ، آراﻣﺶ رواﻧﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان و ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ در ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎ را در ﭘﯽ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺸﮑﻼت در ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺷﻬﺮي و ﺗﺎﺛﯿﺮآن ﺑﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﻋﺎﺑﺮان ﭘﯿﺎده و اراﺋﻪ ي راﻫﮑﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﯽ ﭘﺮدازد.