ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺟﺰاي ﻣﺤﺪود ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﻣﯿﺪان دﮔﺮ ﺷﮑﻠﯿﻬﺎي اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﻧﺎﺷﯽ از ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ ﻗﻄﺎر ﺷﻬﺮي در ﺷﺮاﯾﻂ زﻣﯿﻦ ﺑﮑﺮ

ﯾﮑﯽ از اﺣﺘﯿﺎط ﻫﺎي ﺿﺮوري ﻫﻨﮕﺎم ﻃﺮاﺣﯽ و اﺟﺮاي ﺗﻮﻧﻠﻬﺎي ﮐﻢ ﻋﻤﻖ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮي، ﮐﻨﺘﺮل ﻧﺸﺴﺖ ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ اﺳﺖ. در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮي، ﻧﺸﺴﺖ زﻣﯿﻦ در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ )در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ( ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ وارد آﻣﺪن ﺧﺴﺎراﺗﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﮔﺮدد. ﭼﻨﺪﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ، ﻧﯿﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﯽ و ﺗﺠﺮﺑﯽ، ﺗﻮﺳﻂ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺟﻬﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﭘﺮوﻓﯿﻞ ﻧﺸﺴﺖ ﺧﺎك در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ اراﺋﻪ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ؛ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﻬﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﺧﺎك، اﻧﻮاع دﯾﮕﺮ دﮔﺮﺷﮑﻠﯿﻬﺎي ﺧﺎك در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ ﻧﯿﺰ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﭘﺎراﻣﺘﺮي از ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺪول ﯾﺎﻧﮓ، ﻗﻄﺮ ﺗﻮﻧﻞ، ﻃﻮل ﺣﻔﺎري، درﺻﺪ ﻣﺨﺮوط ﺷﻮﻧﺪﮔﯽ ﺳﭙﺮ وﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻠﻬﺎي اﯾﺠﺎد ﺷﺪه در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از TBM ﺑﻪ روش ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ )ﺷﺎﻣﻞ ﻓﺎزﻫﺎي ﺣﻔﺎري و ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺸﺨﺺ از ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﻔﺎري ﺷﺪه، ﻧﺼﺐ ﭘﻮﺷﺶ داﺧﻠﯽ ﺗﻮﻧﻞ(، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار اﺟﺰاي ﻣﺤﺪود آﺑﺎﮐﻮس)Abaqus( ﺑﺼﻮرت ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﻣﺪل ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺟﺰاي ﻣﺤﺪود ﺑﺎ رواﺑﻂ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺗﺠﺮﺑﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺪول ﯾﺎﻧﮓ، از دﮔﺮﺷﮑﻠﯿﻬﺎي ﺧﺎك در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد؛ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﻄﺮ ﺗﻮﻧﻞ، ﻃﻮل ﺣﻔﺎري، درﺻﺪ ﻣﺨﺮوط ﺷﻮﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان ﻧﺸﺴﺖ ﻋﺮﺿﯽ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ اﻓﺰوده ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ در ﺣﺎﻟﯿﺴﺖ ﮐﻪ وﺟﻮد آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ، ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﻋﺮﺿﯽ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ در ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﺮض ﮔﻮد ﻧﺸﺴﺖ در اﺛﺮ ﺣﻔﺮ ﺗﻮﻧﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد)ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﺮاز ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ از ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ دارد(. ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺮاز آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ، از ﺣﺮﮐﺖ اﻓﻘﯽ ﺧﺎك در ﺗﺮازﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﻣﯿﺰان ﻧﺸﺴﺖ در ﻃﻮل ﺣﻔﺎري)ﺟﻠﻮي ﺟﺒﻬﻪ ﮐﺎر، ﺟﺒﻬﻪ ﮐﺎر و ﭘﺸﺖ ﺟﺒﻬﻪ ﮐﺎر ﺗﻮﻧﻞ(ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد.