اصول فقهي حاكم بر انجام مناسك حج با وجود كرونا

در پژوهش حاضر به روش توصيفي-تحليل به بررسي اصول فقهي حاكم بر انجام مناسك حج با وجود كرونا پرداختيم.در توضيح بايد گفت:گردهمايي عظيم ساليانه مسلمانان همه كشورها براي انجام فريضه حج تمتع ،بزركترين مراسم مذهبي دنيا مي باشد.بنابراين اين مهاجرت عظيم انساني مهمترين چالش ها را در زمينه وجود استطاعت طريقي وامنيت در مسيروحوزه سلامت وبهداشت را به همراه دارد .كرونا ويروسي طبيعي وجديد است كه درباره پيدايش آن آگاهي چنداني وجود ندارد ،اما زندگي بشر را در ابعاد وسيع تحت تأثير قرار داده است . تا كنون ميليونها انسان را مبتلا وافراد زيادي را به كام مرگ كشانده است . همين امر باعث شده تا حيات انسانها وجريان عادي روي كره زمين مختل گردد . نظر به وجوب حج واهميت خالي نماندن كعبه از حجاج ،حكم وجود ياتأمين استطاعت طريقي به عنوان شرط وجوب حج براي مكلفان چندان روشن نيست وابهاماتي نظيرشرعي يا عقلي بودن مانع ،وخالي بودن بالفعل يا بالقوه مسير از مانع و...سبب اختلاف تفاسير فقها از اين موضوع شده؛ز اين رو پژوهش «واكاوي تبيين اپيدمي جهاني كرونا وتأثير آن بر فريضه حج با رويكرد فقهي »كه بيماري نوظهوري مي باشد مساله اي است كه نيازمند كاويدن تا مرحله پاسخي در خور توجه مي باشد . نبود امنيت در حوزه سلامت در سرزمين وحي ومسير منتهي به آن براي انجام مناسك حج ،موجب نبود استطاعت طريقي مكلفان ودر نهايت واجب نشدن حج براي آنها خواهد بود .در اين نوشتار سعي شده است پس از بررسي پديده راز آلود كرونا كه باعث مرگ ميليونها نفر شده ومهم ترين عنوان رويداد قرن مي باشد ؛ با مراجعه به ادله وروايات موجود در كتب فقهي واجب نبودن حج را در شرايطي كه امنيت براي حجاج برقرار نيست را مطرح نماييم