نقش بلاياي فراگيردر غقلت زدايي، عبرت آموزي، احياي ياد خدا ازمنظرقرآن و نهج البلاغه

بلا به معناي آزمايش وامتحان الهي است. بلا انسان رابه سختي انداخته و زندگي، شخصيت ومنش اورابه چالش مي كشاند.بدين وسيله نقش مهمي درغفلت زدايي وعبرت آموزي انسان دارد. بلاياي فراگيربه نوعي بازتاب اعمال فرد است كه دامنگير وي مي شود. براساس آموزه هاي قرآن و نهج البلاغه مهمترين دليل ابتلاء انسان، غفلت است. غفلت موجب نزول بلاهاي طبيعي، اجتماعي، اخلاقي ومعنوي مي گردد. بلاهايي كه با اثرگذاري برفرد وجامعه رفتارهاي متفاوت درپي دارد. يعني مي تواند با افزايش لجاجت و عناد موجبات هلاكت رافراهم آورده يا بالعكس، با آگاهي وتنبيه فرد رحمت الهي درپي داشته موجب سعادت وهدايت گردد. هدف ازاين جستار، شناسايي مصاديق غفلت وبلاياي ناشي ازآن با تأكيد بربيماري كرونا، بررسي نوع تأثيرگذاري اين بلاها در زدودن غفلت، عبرت آموزي وگسترش خداپرستي درجامعه براساس مؤلفه هاي نهج البلاغه است. اين پژوهش كه با روش اسنادي صورت گرفته بابررسي مصاديق غفلت و بلاياي ناشي ازآن، نوع واكنش واثرپذيري فرد واجتماع از بلاهاي وارده راتبيين مي كند. براساس يافته ها مي توان فراموشي خداوند، ياد مرگ و جهان آخرت، بي تفاوتي نسبت به امام معصوم ورهبرجامعه و عدم خودشناسي را ازمصاديق غفلت دانست. انحطاط ارزش هاي اخلاقي، رواج ظلم و ستم، تفرقه و اختلاف در جامعه، شكست از دشمن، شيوع بيماري و مرگ، قحطي و خشكسالي و... ازجمله بلاهايي است كه فرد و جامعه غفلت زده را دربرمي گيرد. تنبه وبيداري فرد و جامعه نسبت به بلاياي فراگير، كه بيماري كرونا مصداقي ازآن مي باشد، منجربه واكنش هايي چون رشد و تعالي اخلاق فردي-اجتماعي گرديده، همدلي و محبت، انفاق و دستگيري از نيازمندان، پرهيز ازگناه، رواج امربه معروف و نهي ازمنكر را به دنبال دارد. نيز بررسي احوال گذشتگان و سرنوشت آنها، چگونگي سقوط وظهور تمدن ها، اثر كفر و معصيت يا اطاعت و عبادت در سعادت وشقاوت امت ها، نقش مهمي در عبرت آموزي نسل جديد ايفا مي كند. همچنين ازجهت معنوي موجب افزايش توبه و استغفار، انس با دعا و نيايش، گسترش اطاعت از خدا و درك نياز به وليّ خدا و امام معصوم براي هدايت و سعادت فرد و جامعه مي گردد