مسئوليت فقهي والدين در آموزش امور پيشگيرانه كرونايي به فرزندان

نقش تربيتي و الگو بودن والدين غير قابل انكار و بي بديل است. در شرايط ظهور پديده كرونا كه ويروسي به شدت مسري بوده و انتقال آن از يك فرد به ديگري باعث بروز خسارات مالي و در برخي از موارد مرگ شخص مبتلا مي شود، ضرورت دارد مسئوليت والدين در آموزش شيوه نامه هاي بهداشتي كرونايي به فرزندان مورد بررسي قرار گيرد؛ زيرا كوتاهي والدين در اين امر مي تواند سبب گسترش چرخه انتقال ويروس و تبعات آن شود. هدف از اين پژوهش اثبات مسئوليت ايشان در آموزش اين دستورالعمل ها به فرزندان براي جلوگيري از شيوع بيشتر ويروس كرونا با نظر به فقه اماميه بود. در مقاله حاضر با مطالعه و تعمق در منابع اصلي فقهي و با روش توصيفي- تحليلي به موضوع پرداخته شد و يافته هاي تحقيق بيانگر آن است كه بر اساس آراء فقها و بنابر قواعدي همچون تسبيب، لاضرر، اتلاف و... والدين وظيفه دارند اموري كه باعث پيشگيري از گسترش و شيوع بيماري كوويد-19 مي شود را به فرزندان خود آموزش دهند و اصولي همچون اصاله الاباحه، حق حريم خصوصي و قاعده سلطنت نمي توانند دستاويز خوبي براي كوتاهي ايشان قلمداد شود