سنت ابتلاء در قرآن و مسآله كرونا ويروس

مسأله معنا و فهم مفاهيم مهم ترين دغدغه ي آدمي در هستي است . مسائل و مفاهيم نوظهور كه در تعاليم اسلامي از آن به حوادث مستحدثه ياد مي شود در دنياي مدرن امروز ظرفيت دين را به چالش كشيده است . براي رهايي از اين چالش دين در رويارويي به مسائل نوظهور بايد چاره اي بكند تا دينداران دغدغه هاي نو خود را با ظرفيت هاي جهان شمول دين برطرف نمايند . چالش امروز دينداران ظهور ويروس كرونا و اثر آن بر سبك زندگي ديني است . بهره گيري از مفاهيم كلامي – فلسفي مانند سنن الهي به ويژه سنت ابتلاء ما را در دوران پساكرونا به رستگاري فزاينده در دنيا و آخرت مي رساند. ابتلا از سنتهاي قطعي و مسلم الهي است كه به منظور ظهور و بروز صفات دروني انسانها صورت مي گيرد. سنت الهي ابتلاء براي كشف مجهول نيست، بلكه مراد ظهور افعال بندگان است. چرا كه خداوند با اتكاي به علم خود كيفر نمي دهد، بلكه پاداش و عقاب براساس عمل انسانهاست. تكليف و آزمايشهايي كه از جانب خداوند بر بنده تحميل مي شود، براي خداي تعالي، نفع و يا ضرري ندارد و هدف از آفرينش انسان اين است كه بشر با افعال اختياري خودش به كمال برسد. از اين ديدگاه هدف نهايي ، تقرّب به خداي متعال، كسب رضاي او و عبوديت و بندگي وي است. خداي متعال براي اينكه انسانها را به اين هدفها نزديكتر كند و وسايل تحقق آنها را فراهم سازد، سنتهاي مطلقي دارد كه اصليترين آنها دو سنت هدايت توسط انبيا و ديگري سنت ابتلاء يا آزمايش است . پرسش هاي مهم اين است كه كرونا به باورهاي ديني مردم لطمه زده است ؟ و به فرصت‌طلبان اجازه داده تا بنيان‌هاي دينداري مردم را زيرسوال ببرند ؟ ويروس كرونا ، حواشي كه دينداري ما را از ناب بودن انداخته بود ، پاك كرد؟ پاسخ اين پرسش ها براساس نظريه جامع اسلام در مورد سلامت بين رشته اي است و بايد از ظرفيت فلسفي – كلامي ، فقهي - حقوقي و اخلاقي - ارزشي بهره برد چون امروزه پاسخ به مسائل نوظهور يا حوادث مستحدثه به ويژه تغيير سبك زندگي ديني پسا كرونا فرا ساحتي است