اثربخشي جلسات سلامت معنوي بر سطح افزايش اميدواري افراد نابيناي بهبود يافته از بيماري كرونا

منشأ الهي بودن بيماري‌ها، داراي سابقه‌اي ديرينه در اديان و مليت‌ها و قوميت‌ها است.اپيدمي كرونا يكي از مهلك ترين بلاياي قرون اخير در جهان مي باشد كه افراد زيادي را درگير كرد در اين ميان افراد معلول نابينا به فراخور نوع معلوليت شان كه دچار بيماري كرونا شده اند و پس از سير درمان به بهبودي رسيدند از شرايط پيچيدگي روحي و رواني گسترده تري دچار درگيري شدند. هدف از اين پژوهش اثربخشي جلسات سلامت معنوي بر سطح افزايش اميدواري افراد نابيناي بهبود يافته از بيماري كرونا استان تهران مي باشد. اين پژوهش يك مطالعه مداخله‌اي نيمه‌تجربي از نوع شاهددار در استان تهران است كه از بين افراد نابيناي انجمن نابينايان ايران به تعداد 131نفركه در همين سال جاري بعد از ابتلاي به كرونا و درمانهاي لازم به بهبودي نسبي رسيدند به صورت تخصيص تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل (هر گروه 50 نفر) قرارداده شدند. سپس پرسشنامه استاندارد سلامت معنوي پالوتزين و اليسون و پرسشنامه اميد هرث قبل و يك ماه بعد از مداخله در افراد نابيناي دو گروه آزمايش وشاهدتكميل شد.پس از انجام مداخله آموزشي براي بيماران گروه مورد داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري كاي‌اسكوئر، تي تست مستقل و تي زوجي و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. ميانگين نمرات سلامت معنوي و اميد در بيماران گروه آزمايش به ‌طور معناداري بيشتر از گروه شاهد بود (001/0p ). همچنين ميانگين نمره سلامت معنوي و نمره اميد (001/0p )رابطه معناداري ديده شد. آموزش سلامت معنوي در افزايش ميزان اميدواري افراد نابينا مؤثر است. با توجه به نقش كليدياحياء سلامت معنوي در بازگشت دوباره اين بيماران به زندگي عادي،لازم است دستاندركاران تيم سلامت توجه ويژه‌اي به اين مسئله بنمايند