مباني فقهي لزوم واكسيناسيون و امكان جرم انگاري واكسن هراسي

مسئولين بهداشتي، شاه كليد كنترل كرونا و كاهش تلفات را، واكسيناسيون عمومي دانسته و به آن اقدام كرداند ولي عده‌ايي از افراد به خاطر عوارض احتمالي يا يقيني تزريق واكسن كرونا، واكسيناسيون را تخطئه كرده و تبليغات و اقداماتي را در راستاي واكسن‌هراسي انجام داده‌اند. عملكرد اين افراد از نظر فقهي و حقوقي نياز به بررسي دارد كه واكسيناسيون عمومي بر طبق مباني فقهي و حقوقي، قابل توجيه، و واكسن‌هراسي از نظر قانون، جرم مي‌باشد. از نظر فقهي، اقدام دولت در انجام واكسيناسيون بر مبناء ترجيح اقل الضررين و تقديم امر اهم يعني مصلحت عموم جامعه مي‌باشد كه نتيجه آن كاهش تلفات و ابتلائات به همراه دارد. واكسن‌هراسي بر اساس ماده 20 قانون مقابله با بيماري‌هاي واگير به دليل خلل ايجاد كردن در اجراء مقررات بهداشتي، جرم مي‌باشد و به نوعي طبق ماده 688 قانون مجازات اسلامي تهديد بر عليه بهداشت عمومي مي‌باشد زيرا با فعاليت بر عليه واكسيناسيون، تلفات در جامعه بيشتر شده ولي در صورتي طبق ماده 698 قانون مجازات اسلامي به عنوان نشر اكاذيب جرم تلقي مي شود كه فرد با سوء نيت مطالبي را بر عليه واكسن كرونا منتشر كند كه به آن اعتقادي ندارد در حالي كه بعضي از افراد به گفتارهاي خود در ضرر واكسن معتقد هستند الا اينكه در مطالب خود جرمي را به مسئولين بهداشتي و غير آن نسبت ‌دهند كه از باب افتراء، جرم مي‌باشد.