بررسي تحليلي مفهوم «تعامل» در يادگيري مجازي و يادگيري چهره به چهره با نگاهي به فلسفه آموزش مجازي و حضوري

هدف از اين پژوهش بررسي تحليلي مفهوم «تعامل» در يادگيري مجازي و يادگيري چهره به چهره با نگاهي به فلسفه آموزش مجازي و حضوري بود. اين پژوهش در كليّت خود يك پژوهش كيفي بوده و جزء مطالعات كتابخانه‌اي است و چون در حوزه فلسفه تعليم و تربيت قرار دارد؛ از روش تحليلي- استنتاجي استفاده شد. در اين راستا، محقق به بررسي مفهوم تعامل، نقش و انواع آن در يادگيري مجازي و يادگيري چهره به چهره پرداخت و مزايا و معايب هر يك را مورد تجزيه و تحليل قرار داد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه هيچ چيزي در دنيا كنوني وجود ندارد كه خوب مطلق يا بد مطلق باشد. هر شرايطي، هر روشي و هر ديدگاهي از يك نظر خوب و از نظر ديگر ممكن است بد باشد. اين موضوع در رابطه با يادگيري مجازي و يادگيري چهره به چهره صدق مي‌كند. هيچ‌كدام از اين دو نوع يادگيري نسبت به يكديگر برتري ندارد و تضمين‌دهنده متمركزتر‌بودن و موفق‌تر بودن يادگيرنده نمي‌باشد. هر كدام از اين‎ها ممكن است براي شخصي خاص داراي شرايطي خاص بهترين گزينه باشد. يادگيري مجازي نه تنها يك جايگزين خوب براي يادگيري چهره به چهره است، بلكه مي‌تواند آن را نيز تكميل كند.