جايگاه قانون نويسي در همگرايي و شكل گيري تمدن نوين اسلامي

يكي از مظاهر مهم پيشرفت جوامع بهره مند بودن از قوانين جامع، متقن و با قابليت اجرا مي باشد. هر چه كه اين قوانين در گستره ي جغرافيايي بيشتري قابل اجرا باشد زمينه را براي ايجاد يك نظام تمدني پوياتر و ماناتر فراهم مي كند. دنياي امروز به درستي دريافته است كه براي رسيدن به پيشرفت بايد در جهت هماهنگ سازي و در صورت امكان يكسان سازي قوانين گام بردارد. جوامع اسلامي نيز از اين قاعده مستثني نيستند و به واسطه داشتن اشتراكات بي شمار عقيدتي،فرهنگي و تاريخي بستر مناسبي را براي اين مهم دارا مي باشند. براي اينكه بتوان بين جوامع اسلامي از طريق قانون همگرايي ايجاد كرد بايد نسبت به نگارش قوانين نمونه، به نحوي كه تا حد امكان بر مشتركات تاكيد گردد، اقدام نمود. راهكاري كه در در دنياي امروز از طريق قوانين نمونه و دستورالعمل هاي اجرايي اثر بخشي خود را ثابت كرده است