مباني و اصول تربيت عقلاني در حكمت متعاليه در مقايسه با برنامه فلسفه براي كودكان

تربيت عقلاني بدون شك از مهمترين اهداف نظام هاي تربيتي صحيح است و در تعليم و تربيت اسلامي نيز نقش مهمي را داراست و مورد تاكيد آيات و متون ديني است .غنا و رشد فلسفه اسلامي را مي توان از آثار و نتايج اين تاكيد تلقي كرد و البته اين تربيت عقلاني با تربيت ارزشي ،ديني و حتي عرفاني در تضاد نيست همچنان كه ادغام برهان ،قران و عرفا ن را مي توان در حكمت متعاليه به نظاره نشست.برنامه فلسفه براي كودكان نيزاز برنامه‌هاي آموزشي جديد در جهت بهبود روند فلسفه‌ورزي و تفكر در كودكان است و مدعي رويكردي جديد در تربيت عقلاني بانام (حلقه كندوكاو)است .اين برنامه باوجود ظرفيت‌هاي خوب براي ايجاد فضاي تفكر داراي مباني‌اي ناهمخوان با مباني فلسفي تربيت اسلامي است. به اين منظور ضروري است جهت استفاده از ظرفيتهاي مثبت برنامه، مباني فلسفي برنامه مورد توجه قرار گيرد. البته در اين مجال به علت اهميت و ارتباط مستقيم مباني معرفت شناختي با تربيت عقلاني اين مبنا مورد بررسي قرار مي گيرد. به اين منظور بعد از بررسي وتحليل اين برنامه و استخراج مباني معرفت شناختي آن در مقايسه باحكمت متعاليه ، مباني متناظر در حكمت متعاليه استخراج‌شده و در مرحله دوم با استفاده از شيوه استنتاجي با توجه به مباني حاصل، اصول تربيت عقلاني متناسب با برنامه فلسفه‌ورزي در حكمت متعاليه استخراج‌ مي‌شود. نتايج حاصل نشان مي‌دهد حكمت متعاليه مي‌تواند با داشتن مباني معرفت شناختي واصولي همچون امكان دسترسي به يقين،مبناگروي،مطلق گرايي ،تأكيد بر معرفت به حقايق عيني ،تقوا،تقويت قوه شهودي وحضوري كودك ، علاوه بر استفاده از ظرفيت‌هاي مثبت برنامه فلسفه براي كودكان، نواقص آن را در تربيت يك انسان جامع خداجوي متعقل را برطرف مي سازد