نقش امامت در شكل دهي تمدن نوين اسلامي

امام به معناي عام به كسي اطلاق مي شود كه رياست مردمان را به عهده مي گيرد و تدبير امور ديني و دنيوي آنان را سامان مي بخشد. اما در اصطلاح خاص به كسي اطلاق مي شود كه به جانشيني پيامبر اسلام رياست و رهبري امور ديني و دنيوي مسلمانان را به عهده مي گيرد. تمدن نوين اسلامي به اساس غيريت با تمدن پيشين و به دليل طرح مسائل نو در قالب تقرير نو به اساس شرايط و نيازهاي زماني و مكاني معاصر مطرح مي شود و شامل دستآوردها و ظرفيت هاي مادي و معنوي جامعه ديني- اسلامي در قرن حاضر و آينده مي گردد. اين تحقيق كه به شيوۀ تحليلي- توصيفي به نگارش درآمده پس از بيان مفهوم و شاخصه هاي امام، به نقش امامت در شكل دهي تمدن اسلامي پرداخته است و به اين نتيجه رسيده است كه وجوب و ضرورت امامت در شكل دهي جامعۀ سالم اسلامي از دير باز ميان متكلمان مطرح بوده و فلسفۀ و نقش آن عبارت است از: حفظ دين مسلمانان، پاسداري از كيان اسلامي و برپايي عدالت و امنيت و رفع حوايج مسلمانان. اما در قرن معاصر كه جهان اسلام به موجب اختلافات و دخالت استعمار جهاني به انحطاط گرويده نيازمندي به امامت و نقش آن در شكل دهي تمدن اسلامي چندين برابر احساس مي شود. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد امامت در شكل دهي مؤلفه هاي تمدن نوين اسلامي همچون: سازمان سياسي، علم و عقلانيت و شكوه مادي و رفاه اجتماعي، اخلاق اسلامي و احكام فقهي و قوانين اسلامي نقش مؤثر و كليدي دارد