اسلام در ساحل عاج، قرباني تبعيض سيستماتيك در عصر استعمار نو

L islam en Côte d Ivoire, victime de la discrimination systématique de l ère post-coloniale

اسلام در قرن يازدهم ميلادي و تنها چند قرن پس از ظهورش در شبه جزيره عربستان به سرعت در ساحل عاج گسترش يافت به گونه اي كه شهرهاي شمالي اين كشور به مراكز علوم اسلامي و مطالعات قرآني در منطقه جنوب صحراي آفريقا تبديل شدند. استعمارگران اروپايي كه با استفاده ابزاري از دين مسيحيت و فعاليت ميسيونرهاي كاتوليك، قصد استحاله فرهنگي و ديني ساكنين اين منطقه را داشتند، در طول چند سده به مقابله با توسعه اسلام در ساحل عاج پرداختند. با اين حال امروزه حدود نيمي از جمعيت اين كشور حوزه غرب آفريقا از مسلمانان تشكيل شده است. پس از استقلال ساحل عاج در 1960، مسلمانان اين كشور اميدوار بودند كه بتوانند در صحنه سياسي ساحل عاج به جايگاه واقعي خود دست يابند ولي متاسفانه روند تبعيض سيستماتيك بر عليه مسلمانان همچنان در سالهاي پس از استقلال نيز ادامه يافت. به گونه اي كه در طول بيش از نيم قرن به بهانه مسائل قوميتي و ديني، هيچ رئيس جمهور مسلماني اجازه دستيابي به قدرت را نيافت. در 2011 و پس از به قدرت رسيدن الحسن واتارا برخي مشكلات مسلمانان اين كشور از طريق پيگيري تشكل ها و نهاد هاي اسلامي اين كشور برطرف شد ولي همچنان مسلمانان ساحل عاجي امكان نقش آفريني جدي در صحنه سياسي ساحي عاج را نيافته اند. از طرف ديگر برخي كشورهاي عربي و جريانات افراطي نيز در پي به انحراف كشيدن مطالبات بر حق مسلمانان در ساحل عاج هستند به گونه اي كه به طور مثال حادثه تروريستي مارس 2016 در جنوب اين كشور از نتايج خونين و خشونت بار فعاليت مبلغين وهابي در ساحل عاج قلمداد ميشود. در اين مقاله به ريشه هاي تاريخي در حاشيه ماندن جريانات اسلامي در ساحل عاج و به مسئله تفسير بي پايه برخي مواد قانون اساسي اين كشور در مورد لائيسيته كه دستاويز طرفداران استعمار نو و جبهه ضد اسلامي در ساحل عاج شده است خواهيم پرداخت.