سيره عملي و شيوه رفتاري امام علي(ع) در مواجهه با فقرا

فقر به عنوان يك معضل اجتماعي وگريبان گير مردم ،انسان را به تلاش براي برطرف كردن آن وا مي‌دارد، اينكه رفتار امام علي(ع) با اين قشر ازجامعه چگونه بوده، وچه برخوردي را در مواجهه با آن‌ها انجام مي‌دادند، نگارنده را بر اين مصمم مي‌دارد تا به دنبال سيره ايشان باشد، و تابا بدست آوردن سيره بتواند الگوي مناسبي به جامعه ارائه دهد، بنابراين در اين مقاله به بررسي سيره اخلاقي، اجتمائي و اقتصادي امام علي(ع) با فقرا كه جزئي ازافراد اجتماع هستند، مي‌باشيم. لذا با روش توصيفي –تحليلي به بررسي رفتار ايشان پرداخته، مهم‌ترين يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين حقيقت است كه:ايشان كرامت انسان را نه براساس ثروت و ماديات ومقام طرف مقابل مي‌داند بلكه دينداري ،تقوا،معنويات و اخلاق را مايه كرامت دانسته‌اند. تاكيد بر برابري فقير وغني،تشويق اغنيا براي كمك به فقرا،مبارزه با اختلافات طبقاتي،همدردي بافقيران وهمچنين تلاش براي ازبين بردن ريشه‌هاي فقر ،انفاق، وقف وتوجه به سه بخش توليد،توزيع ومصرف براي جلوگيري ازآسيب هاي اجتماعي حاصل ازفقر و ... از ويژگي‌هاي رفتاري ايشان بوده. از نظر امام كمك كردن به ديگران و به‌خصوص فقرا فقط كمك پولي و مالي نيست چه بسا همان‌طوري كه خود حضرت هم اين كار را انجام مي‌دادند تقويت روحي و معنوي وكمك فكري و... هم نوعي برآوردن نياز است.