عدالت اجتماعي و اقتصادي از منظر علوي

موضوع عدالت اقتصادي و اجتماعي در هر نظام فكري از اهميت زيادي برخوردار است. حضرت علي(ع) حكومت را براي تحقق عدالت پذيرفت و سخنان فراواني از آن حضرت در اين زمينه وجود درد. امام علي(ع) در مدت چهار سال تلاش نمود تا با ايجاد عدالت اقتصادي تمامي اقشار جامعه اسلامي در يك سطح از رفاه زندگي كرده و از رفاه عمومي برخوردار شوند. در خطبه 15 حضرت علي(ع) مي‌فرمايند: «در عدالت گشايش و هر فردي كه عدالت را نتواند تحمل كند، ظلم را شديدتر دريافت كند». از منظر امام علي(ع) آن اصلي كه مي‌تواند تعادل را در جامعه برقرار سازد و سلامت و آرامش را به جامعه برساند، عدالت است. در عدالت اجتماعي تمام افراد جامعه، از تساوي در حق حيات و تساوي در آزادي برخوردارند و همچنين در عدالت اقتصادي حق برخورداري از دستاوردهاي شخصي و شايستگي بهره‌مندي از منابع ملي و به شكل خاص از بيت المال را دارا هستند. در اين مقاله به روش توصيفي و تحليلي به اين موضوع مي‌پردازيم كه شاخصه هاي عدالت اجتماعي و اقتصادي در حكومت حضرت علي(ع) بر چه پايه‌هايي استوار بود؟ همچنين امام علي(ع) در راستاي تحقق عدالت اجتماعي و اقتصادي در جامعه اسلامي از چه راهكارهايي استفاده نمود؟ آن حضرت در جهت ايجاد عدالت اجتماعي به تساوي حقوق در بين مسلمانان متأخر و تازه مسلمانان و حتي اقليتهاي ديني كه در حكومت امام علي(ع) زندگي مي‌كردند، اهتمام ورزيد.