كاركردهاي خداباوري در عدالت پيشگي و ظلم ستيزي از منظر نهج‌البلاغه

از ديدگاه نهج‌البلاغه بين ميزان ايمان به خدا و عدالت پيشگي و ظلم ستيزي، همبستگي و ارتباط خاصي بر قرار است؛ از جمله جلوه‌هاي خداباوري در زندگي آدمي، اين است كه انسان‌ها در روابط خود با ديگران به نيكي رفتار مي‌كند، به ديگران ستم روا نمي‌دارد و براي تحقق عدالت در جامعه از هيچ تلاشي دريغ نمي‌كند.عبارات متعددي از نهج‌البلاغه به شيوه‌هاي مختلف به اين تأثيرگذاري اشاره كرده است و برخي شارحان معاصر نهج‌البلاغه نيز، تلويحاً اين علقه را متذكر شده‌اند. بر اين اساس پژوهشگر، با استفاده از روش توصيفي- تحليلي عباراتي از نهج‌البلاغه را كه مرتبط با بحث بوده‌اند مورد مطالعه و بررسي قرار داده و ارتباط بين باور به خدا و عدالت پيشگي و ظلم ستيزي را بيان كرده است. حاصل مطلب اينكه باور به خدا براي انسان نيرويي مي‌دهد كه به وسيله آن، آدمي در هر مقامي باشد در پي برخورد عادلانه و منصفانه با مردم برمي آيد و همواره به ياري ستمديدگان مي‌شتابد و براي انتقام از ستمگران تلاش مي‌كند.