ابعاد و مؤلفه‌هاي تعليم و تربيت در سيره علوي

امروزه مهمترين دستاوردي كه از فرايندهاي تعليم و تربيت در جامعه انتظار مي‌رود، اين است كه فراگيران با استفاده از روش‌هاي منتج از آن؛‌ به جاي آنكه نگرش‌ها و مهارت‌هاي خود را مستقيماً از معلمان و مربيان خود دريافت كنند، بتوانند با راهنمايي معلمان، به كشف و نوآوري ِ يافته‌ها و ايده‌هاي جديد رسيده و بياموزند كه به چه دانش، نگرش و يا مهارتي نيازمندند و چگونه و از چه راهي مي‌توانند آن را به دست آورند و اين هنر در سيرة علوي است كه از طريق ايجاد زمينه‌هاي تعمق و انديشه ورزي در افراد آنها را به يافتن راه صحيح و مسير جامع رهنما باشد. در سيرة علوي تعليم و تربيت به معناي اجراي فرايند ياددهي – يادگيري براساس آموزه‌هاي اسلامي، به عنوان يكي از ملزومات مهم در رشد و پيشرفت جامعة اسلامي همواره مورد تأكيد بوده است. از آنجا كه تعليم و تربيت پايه و اساس رشد افراد و جوامع است لذا در سيرة علوي، اهتمام فراواني به آن شده است. اين پژوهش به صورت اسنادي، توصيفي و كتابخانه‌اي انجام شده و محققان در انجام آن كوشيده‌اند براساس يافته‌هاي بدست آمده ابعاد و مؤلفه‌هاي تعليم و تربيت را در سيرة علوي شناسائي و تبيين نمايند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد برخي از مهمترين ابعاد تعليم و تربيت در سيرة علوي عبارتند از: ابعاد معنوي، مادي، عملي، فكري، تعاملي، اجتماعي و فطري