واكاوي علل بي انگيزگي دانش آموزان مقطع متوسطه نسبت به درس دين و زندگي؛ با تأكيد بر نقش معلّم

هدف اساسي از اين پژوهش، واكاوي علل بي‌انگيزگي دانش آموزان مقطع متوسطه نسبت به درس دين و زندگي با تأكيد بر نقش معلم بوده است. همواره عوامل متعددي در بي‌انگيزگي دانش‌آموزان نقش داشته، آن را تحت‌تأثير خود قرار داده و مشكلاتي را به وجود آورده است و درس دين و زندگي در مقطع متوسطه نيز از اين قاعده مستثنا نيست. معلم به‌عنوان راهبر و مجري آموزشي، نقش بسزايي در پديداري يا تشديد بي انگيزگي دارد. در اين پژوهش، از روش كتابخانه‌اي با ابزار فيش و به شيوه توصيفي- تحليلي استفاده‌شده است. يافته هاي پژوهش نشان داد كه اين موارد در بي انگيزگي دانش آموزان نسبت به درس دين و زندگي از سوي معلم، تأثير دارد: عدم رعايت استانداردهاي مطلوب محيط و جو كلاس، روابط نادرست بين معلم و دانش آموز، عدم شناخت ويژگي‌هاي روان‌شناسي دانش آموز، عدم آشنايي با عوامل مؤثر بر تربيت و روش‌هاي تربيتي، محيط خشك و بي‌روح كلاس، فقدان جو راحت و صميمي در كلاس، عدم رعايت تعادل نسبت به دانش آموزان در انجام فرايض، رفتار و كردار ناهماهنگ، خام و بي‌تجربه بودن معلم، نداشتن نرمي و لطافت در برخورد با مخاطب، نداشتن مهارت‌هاي انگيزشي در تدريس.