شناسايي مصالح ساختماني مناسب بومي بر اساس ارزيابي اقليم و محيط زيست (مطالعه موردي: استان خراسان جنوبي)

صنعت ساختمان بطور گسترده اي نيازمند بكارگيري مصالح و فرآورده هاي ساختماني است كه رابطه مستقيمي با استفاده از محيط زيست دارد. اين صنعت براي تامين مصالح خود در سالهاي گذشته بطور جدي محيط زيست را مورد تهديد قرار داده است. از طرف ديگر، استفاده از مصالح ساختماني، يعني صرف هزينه و سرمايه كه در پروژه هاي عمراني اين مساله اي مهم و خاص است. لذا بكارگيري مصالح ساختماني مناسب به نحوي كه هم حافظ محيط زيست بوده و با شرايط منطقه مطابقت داشته باشد و هم جنبه اقتصادي داشته باشد مساله اي بسيار مهم در پروژه هاي عمراني است. يكي از راه هايي كه همچنان منجر به بقاي محيط زيست و تعديل استفاده از محيط زيست اطراف شده است، طرح بكارگيري مصالح و ابنيه سنتي بوده است. ابنيه سنتي با بكارگيري مصالح پاك محيط زيست، موسوم به مصالح بومي موجب بكارگيري بهينه و درست محيط زيست در صنعت ساختمان گرديده است. اين تحقيق در نظر دارد بررسي كاملي از شرايط مختلف موثر در انتخاب مصالح ساختماني مناسب در منطقه خراسان جنوبي داشته باشد و مصالح بومي مختلف را شناسايي نموده و بر اساس استانداردهاي زيست محيطي و مقررات ملي ساختمان كلاسه بندي و پيشنهاداتي جهت بكارگيري مناسب اين مصالح ساختماني در صنعت ساختمان منطقه را ارائه نمايد.