بررسي عملكرد سازه هاي بلند داراي هسته با استفاده از مهاربند بازويي و كمربند خرپايي

با افزايش روز افزون جمعيت و افزايش شهرنشيني و كمبود فضاي ساخت و ساز، نياز به احداث ساختمان هاي بلند روز به روز افزايش مي يابد. از اين رو به واسطه ارتفاع بالاي اين سازه ها، سيستم ها و روش هاي مختلفي براي ساخت و مقابله با بحراني ترين شرايط محيطي و بارگذاري پيشنهاد شده است. به نحوي كه هيچ گاه سازه مورد نظر به حد نهايي ظرفيت خود نرسد. يكي از روش هاي ساخت استفاده از هسته بتني در مركز، مهاربند بازويي و كمربند خرپايي است. در اين مقاله براي رسيدن به بهترين حالت عملكرد ساختمان در برابر بارگذاري بحراني، مدل سازي و تحليل سازه بيست طبقه در چهار حالت (سازه با هسته بتني، سازه با هسته بتني به همراه مهاربند بازويي، سازه هسته بتني به همراه مهاربند بازويي و كمربند خرپايي در وسط سازه (در طبقه دهم)، هسته بتني به همراه مهاربند بازويي و كمربند خرپايي( در طبقه دهم و بيستم) انجام گرديده است. با بررسي و مقايسه تغيير مكان كلي سازه و برش پايه در حالت هاي اشاره شده مشاهده شد كه استفاده از مهاربند بازويي و كمربند خرپايي تاثير بسزايي در پاسخ هاي به دست آمده ايجاد كرده و عملكرد سازه را بهبود مي بخشد.