بهينه سازي عرشه هاي پل هاي دو عنصري I شكل با دو و چهار خط عبوربه وسيله الگوريتم ژنتيك

در اين تحقيق، مسئله طراحي پل هاي دو عنصري ( دال بتني و تير هاي حمال فلزي ) به صورت يك مسئله استاندارد بهينه سازي بيان شده است. تابع هدف، وزن نهايي عرشه پل در نظر گرفته شده است كه شامل وزن دال بتني و وزن تير ها مي باشد. قيود طراحي اين مسئله به طور كلي شامل قيود لازم براي طراحي دال بتني از جمله قيود تنشي در ميلگردهاي عرضي دال و ضوابط مربوط به ميلگردهاي طولي و قيود لازم براي طراحي مقطع فولادي از جمله قيود مربوط به لاغري اجزا، محدوديت هاي مربوط به سخت كننده هاي طولي، محدوديت هاي مربوط به سخت كننده هاي فشاري، محدوديت هاي مربوط به برشگير ها و محدوديت هاي تنشي مربوط به مقطع تير و همچنين محدوديت هاي مربوط به تغيير شكل پل مي باشد. به طور كلي اين مسئله اين مسئله شامل 22 متغيير طراحي و 39قيد است. نكته حائز اهميت در اين مسئله، اين است كه تمامي قيود به كار رفته در اين مسئله مطابق ضوابط آيين نامه آشتو[1] و نشريه 395 [2] مي باشد. در انتها ابعاد بهينه براي متغيير هاي اصلي در مسئله طراحي پل براي دو و چهار خط عبور ارائه شده است. با بررسي اين جداول مشاهده مي شود كه در پل هاي با دو خط عبور به ازاي دهانه هاي مختلف، تعداد تير هاي طولي ثابت مي ماند و با افزايش طول دهانه پل ابعاد دال بتني و تير فولادي افزايش مي يابند. اين افزايش بيشتر به صورت افزايش ضخامت دال يا افزايش ارتفاع مقطع و گاهي به صورت افزايش ابعاد بال هاي تير فولادي صورت مي پذيرد. در پل هاي با چهار خط عبور تعداد تير هاي طولي نيز با تغيير دهانه تغيير مي كند.