مقايسه طراحي سازه هاي فولادي بلند به روش ASD و LRFD در مناطق با خطر نسبي زلزله متوسط و كم

در مقاله پيش رو مقايسه وزني و اقتصادي سازه هاي فولادي بلند مرتبه كه با دو روش تنش مجاز و ضرايب بار و مقاومت طراحي شده اند صورت گرفته است. روش تنش مجاز (ASD) يكي از اولين روش هاي طراحي سازه هاي فولادي بشمار مي رود. در اين روش طراحي، اثرات كاهش احتمالي مقاومت اعضا و نيز افزايش احتمالي بارها تنها به كمك يك ضريب، بنام ضريب اطمينان، و فقط در يك مرحله منظور مي شود. روش ديگري كه در دو دهه اخير در اكثر آيين نامه هاي طراحي سازه هاي فولادي رواج پيدا كرده است، روش ضرايب بار و مقاومت (LRFD) است. در اين روش طراحي، ايمني در دو مرحله، افزايش بار به كمك ضرايب بار و تقليل مقاومت به كمك ضرايب كاهش مقاومت در نظر گرفته مي شود. از منظر ضوابط طراحي و نوع تحليل سازه هر دو روش از سادگي يا پيچيدگي يكساني بر خوردار هستند. در اين مقاله سازه هاي مورد مطالعه، سازه هاي فولادي بلند، با تعداد طبقات مختلف (10و15و20 طبقه ) مي باشند كه نوع پيكر بندي سازها، سازه هاي قاب بندي شده منظم، و سيستم بار بر جانبي، از نوع سيستم دو گانه (قاب خمشي ويژه + مهار بند همگراي ويژه) مي باشد كه بار گذاري اين سازه ها طبق آيين نامه هاي ايران صورت گرفته است. سازه هاي مذكور در مناطق با خطر زلزله متوسط و كم قرار گرفته اند و با دو روش ASD و LRFD طراحي شده و نتايج طراحي به طور كمي مورد مقايسه قرار گرفته است. مقايسه ياد شده نشان دهنده ي اقتصادي تر شدن طراحي سازه با روش تنش مجاز بوده و همچنين ساير نتايج حاصل از اين تحقيق در قالب جداول و نمودارهايي به منظور مقايسه بهتر ارئه گرديده است.