اثرات ساخت سازه هاي بلند بر روي توابع تشديد خاك

آنچه از ديدگاه مهندسي حضور يك لايه ي خاكي را حين وقوع زمين لرزه حائز اهميت مي سازد، قابليت تشديد امواج توسط آن لايه مي باشد كه به عنوان اثر ساختگاه از آن ياد مي شود. حضور سازه هاي بلند بر روي ساختگاه مي تواند جهت بررسي توابع تشديد و ارزيابي توزيع شتاب در عمق خاك و تعيين نيروهاي برشي به سازه حائز اهميت باشد. به منظور مطالعه ي اثرات حضور سازه هاي بلند در توابع تشديد خاك، سازه هاي 10، 20 و 30 طبقه بتن آرمه بر روي چندين نوع خاك ماسه اي و رسي در عمق هاي مختلف از سنگ بستر تحت زلزله هاي واقعي با محتواي فركانسي متفاوت قرار گرفته و تحليل مدل هاي فوق توسط برنامه ي المان محدود ABAQUS انجام گرفت. اثر حضور سازه هاي بلند بر مؤلفه ي افقي حركت سنگ بستر نسبت به حركت سطح آزاد زمين با بررسي پارامترهاي متداول در ژئوتكنيك لرزه اي مانند دامنه و فركانس تابع تشديد در حوزه فركانس مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد تغييرات دامنه و مقدار تابع تشديد با توجه به ويژگي ارتعاشي سازه و فركانس غالب خاك، شديداً تحت تاثير حضور سازه ها قرار دارد به طوري كه سازه ي 30 طبقه بيشترين اثر را در اين تغييرات داشته است. در مجموع نشان داده شد كه سازه هاي بلند مي توانند محتواي فركانس حركات سطح زمين را به شدت تغيير دهند. از اين رو لازم است، چگونگي محتواي فركانسي زمين لرزه در آيين نامه 2800 در صورت وجود سازه هاي بلند در مطالعات ساختگاه به شيوه اي مناسب در نظر گرفته شود.