ارزيابي كيفي تناسب اراضي براي جو ديم و برنج در دشت ايذه

يكي از مهمترين بخشهاي برنامه ريزي و مديريت در مناطق خشك، مطالعات ارزيابي اراضي و تعيين ميزان سازگاري منطقه مورد نظر براي كاربري از پيش در نظر گرفته شده است. كساني كه براي بهره برداري علمي و صحيح از زمين و طبيعت برنامه ريزي مي كنند، اغلب به تصميم گيري هايي نيازمندند كه در يك دوره كوتاه از زمان بتوانند محيط را به سمت توسعه پايدار سوق داده، موجب رقابت اقتصادي شوند. در اين راستا، مجموعه اي از نقشه هاي تناسب استفاده از زمين بسيار مناسب خواهد بود. در حالت مطلوب، اين نقشه ها بايد با معيارهاي پيچيده تركيب و نهايتاً يكپارچه سازي شوند. هدف از اين مطالعه شناسايي تناسب كيفي اراضي دشت ايذه براي كشت جو ديم و برنج به دو روش محدوديت ساده و پارامتريك (استوري و ريشه دوم) بوده و در نهايت نقشه مربوطه در محيط GIS تهيه شد. منطقه مورد مطالعه در دشت ايذه با وسعت 5/11080هكتار در شمال شرق اهواز، مركز استان خوزستان قرار دارد. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه كلاس بدست آمده در روش هاي مختلف ارزيابي از S3 تا N2 متفاوت است و عمده ترين عامل محدوديت اقليم است.