شناسايي شبكه بهينه پايش كيفي آب زيرزميني با استفاده از الگوريتم‌هاي فراابتكاري مطالعه موردي دشت نيشابور

برنامه‌ريزي و مديريت آب زيرزميني نيازمند پايش مناسب داده‌هاي كيفي و همچنين تراز آب زيرزميني به صورت همزمان مي‌باشد. داده‌هاي مورد نياز براي پايش كمي و كيفي سيستم‌هاي آب زيرزميني عموماً از چاه‌هاي پايش توزيع شده در آبخوان مورد مطالعه به دست مي‌آيد همچنين اين احتمال وجود دارد كه چاه‌ها در آبخوان از تعداد و توزيع مناسبي برخوردار نباشد. به جهت اينكه پايش سيستم‌هاي آب زيرزميني فرآيندي زمان‌بر و هزينه‌بر براي دولت‌ها مي‌باشد لذا ايجاد يك شبكه بهينه پايش به يك مسئله مهندسي مهم براي كشورها تبديل شده است. براي اين منظور از الگوريتم فرا ابتكاري جستجوي ممنوعه براي يافتن شبكه بهينه پايش كيفي آب زيرزميني در دشت نيشابور استفاده شد. هدف از اين پژوهش يافتن تعداد و موقعيت چاه‌هاي پايشي كه اطلاعات كافي كيفي از شرايط آبخوان در اختيار قرار بدهد، مي‌‌باشد. تابع هدف استفاده شده در اين پژوهش از تركيب دو هدف متقابل با يك ضريب تاثيروزني تشكيل شده است. هدف اول حداكثرسازي تطابق توزيع هدايت الكتريكي(EC) بين شبكه جديد از شبكه اوليه توسط الگوريتم جستجوعه ممنوعه با توزيع هدايت الكتريكي شبكه موجود مي‌باشد. پايه اين تطابق بر اساس مدل بهره‌وري نش-ساتكليف مي‌باشد. هدف دوم حداقل سازي تعداد چاه‌هاي پايش در شبكه جديد ايجاد شده براي در نظر گرفتن مباحث اقتصادي مي‌باشد. دوره مورد مطالعه در اين پژوهش بهار سال 1390 و بهار سال 1391 مي‌باشد. كه از دوره اول به طور مستقيم در مدل بهينه‌سازي و از دوره دوم براي اعتبارسنجي و صحت‌سنجي مدل استفاده شده است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان داد كه استفاده از الگوريتم جستحوي ممنوعه در بهينه‌سازي شبكه پايش نتايج قابل قبولي را در ختيار قرار داده است.