بررسي آبشويي غرقابي پيوسته خاك هاي شور و سديمي در اراضي دشت مكسر استان خوزستان

امروزه شور و سديمي شدن، از علل اصلي تخريب اراضي كشاورزي بوده و به عنوان يك تهديد جدي تلقي مي گردد. يكي از راه هاي مقابله با اين معضل، آبشويي اراضي مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي اثر آبشويي غرقابي پيوسته در اراضي شور و سديمي دشت مكسر استان خوزستان و هم چنين استخراج منحني ها و معادله هاي شوري زدايي و سديم زدايي صورت گرفته است. بدين منظور هفت كرت آزمايشي آماده شده و آبشويي با كاربرد 25، 50، 75، 100، 125، 150 و 175 سانتي متر آب تا عمق 150 سانتي متري خاك انجام شد. نتايج نشان داد آبشويي با كاربرد 175 سانتي متر آب، هدايت الكتريكي عصاره اشباع و سديم قابل تبادل خاك را به ترتيب و به طور متوسط 75/77 و 62/65 درصد كاهش داده است و بدين ترتيب كلاس شوري و قلياييت خاك از S4A3 به S2A1 تغيير يافت. با ترسيم منحني هاي شوري زدايي و سديم زدايي در خاك هاي مورد مطالعه، مدل لگاريتمي در بين مدل هاي تجربي با بيش ترين ضريب همبستگي و كم ترين خطاي استاندارد، مناسب ترين مدل تشخيص داده شد. تعيين دقيق ميزان آب مورد نياز آبشويي براي هر عمق از خاك به كمك منحني ها و معادله هاي شوري زدايي و سديم زدايي به دست آمده، امكان پذير مي باشد.