آبشويي و اصلاح خاك شور–سديمي با كاربرد اصلاح كننده هاي آلي همراه با آب شور

شوري و سديمي بودن خاك يكي از مشكلات مهم جهاني در زمين هاي فارياب در نواحي خشك و نيمه خشك است. بنابراين ارزيابي روش هاي كارآمد در اصلاح خاك هاي شور-سديمي اهميت دارد. تأثير بيوچار هاي توليدي در دما هاي پيروليز 300 و 500 درجه سلسيوس و مواد وليه در مقايسه با شاهد و سوپرجاذب بر آبشويي نمك ها از خاك و ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي خاك پس از آبشويي مورد بررسي قرار گرفت. پنج تركيب مختلف از باگاس نيشكر، شلتوك برنج، كود گاوي و سرشاخه هاي درخت كاج در نظر گرفته شد. در يك زمان يكسان، تركيب باگاس نيشكر، سرشاخه هاي هرس درخت كاج و پوسته شلتوك برنج (BWR) مقدار شوري زه آب كمتري نسبت به ساير تركيب ها داشت، كه نشان دهنده اين است كه به شوري كمتري در يك زمان يكسان رسيده است. هدايت هيدروليكي اشباع با كاربرد همه اصلاح كننده‌ ها به طور قابل توجهي افزايش يافت. با تبديل مواد اوليه به بيوچار نسبت Mg2+/Ca2+ در خاك كاهش يافته و در نتيجه پايداري خاكدانه ها افزايش يافت. به طور كلي نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه كاربرد اصلاح كننده BWR300 و سوپرجاذب استاكوزورب روشي مناسب براي اصلاح خاك هاي شور–سديمي در مناطق خشك و نيمه خشك است. آزمايش هاي بيشتري براي تعيين مقدار ماده اصلاح كننده در دراز مدت و براي كاربرد در مقياس بزرگ براي كيفيت هاي آب و بافت هاي خاك متفاوت در شرايط شور–سديمي مورد نياز است.