اثر ميدان مغناطيسي بر ويژگي هاي آب و الگوي توزيع رطوبت در خاك

كاهش كمي و كيفي منابع آب در سال هاي اخير، لزوم انجام تحقيقات گسترده در زمينه بهبود كارايي مصرف آب در بخش كشاورزي را افزايش داده است. در اين راستا يكي از روش هاي پيشنهادي، مغناطيسي كردن آب آبياري و امكان تغيير ويژگي هاي آب و الگوي توزيع رطوبت در خاك تحت تاثير ميدان مغناطيسي است. در اين پژوهش آزمايشگاهي، ابتدا يك مدل فيزيكي به ابعاد m 8/0 × 8/0 × 4/2 ساخته شد كه به سه قسمت تقسيم شد و از يك سيستم آبياري قطره اي براي تامين آب هر يك از بخش ها استفاده شد. آزمايش به صورت طرح فاكتوريل اسپليت پلات در زمان، با سه ميدان مغناطيسي (3600 و 7600 گوس در مقايسه با نمونه شاهد) چهار سطح شوري ((dS. m-1) 9، 3، 5/1 ، 75/0)، سه تكرار و روي سه بافت خاك انجام شد و حداكثر عرض خيس شدگي زير سطح خاك و عمق الگوي توزيع رطوبت در ده بازه زماني نيم ساعته اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه عبور آب از ميدان مغناطيسي باعث تغيير اندك ويژگي هاي آن شده كه قابل چشم پوشي است. اما ابعاد الگوي توزيع رطوبت در مقايسه با نمونه-هاي بدون ميدان مغناطيسي افزايش يافته است. بيشترين عمق الگوي توزيع رطوبتي در بافت رسي شني و بافت لوم رسي شني (به ترتيب cm 5/67 و 45 ) و بيشترين عرض خيس شده در هر سه بافت (cm 80 و 68و 77) در نمونه هاي تحت ميدان مغناطيسي 7600 گوس مشاهده شد كه با مقادير ثبت شده در نمونه شاهد بدون ميدان، اختلاف آماري معني دار داشت.