واكنش صفات مورفوفيزيولوژيك و عملكرد آفتابگردان به محلول پاشي ساليسيليك اسيد و هيوميك اسيد در سطوح مختلف آبياري

به منظور بررسي تأثير سطوح آبياري، هيوميك اسيد و ساليسيليك اسيد بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيك و عملكرد آفتابگردان درسال زراعي 1393، آزمايشي به صورت اسپليت فاكتوريل بر پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار درمزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند اجرا گرديد. دراين تحقيق، آبياري به عنوان فاكتور اصلي در دو سطح (120و240 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير)، هيوميك اسيد درسه سطح (صفر،20 و40 ليتر درهكتار) و ساليسيليك اسيد در دو سطح (صفر و 75/0ميلي مولار) به عنوان فاكتورهاي فرعي درنظر گرفته شد. در اين تحقيق صفاتي مانند ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ در بوته، قطر طبق، عدد كلروفيل‌متر در زمان گلدهي، هدايت روزنه‌اي در زمان گلدهي، عملكرد دانه و كارايي مصرف آب دانه مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه اثر آبياري بر ارتفاع بوته، قطر طبق، هدايت روزنه‌اي و عملكرد دانه معني‌دار بود. بيشترين ارتفاع بوته (88 سانتي‌متر)، قطر طبق (8/87 سانتي‌متر)، هدايت روزنه‌اي در زمان گلدهي (6/103 ميلي مول بر مترمربع در ثانيه) و عملكرد دانه (9/1126 كيلوگرم در هكتار) از سطح آبياري 120 ميلي متر تبخير از تشتك حاصل شد. اثر ساليسيليك اسيد بر عدد كلروفيل‌متر در زمان گلدهي معني‌دار بود و بيشترين آن در تيمار شاهد (44) حاصل شد. ساير اثرات ساده و متقابل بر صفات مورد مطالعه معني‌دار نبود. بر اساس نتايج اين تحقيق، جهت دستيابي به حداكثر عملكرد دانه آفتابگردان در منطقه بيرجند مي‌توان از تيمار آبياري پس از 120 ميلي متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير و بدون مصرف اسيد هيوميك و اسيد ساليسيليك استفاده نمود.