ضرورت تدوين الگوي اسلامي ايراني پيشرفت

از حدود دو قرن پيش كه جامعه ي ايران با تمدن جديد غرب  و دستآورد هاي مرتبط با آن آشنا گرديد ، ديدگاه هاي متفاوتي در خصوص نحوه ي برخورد با آن ابراز شده است . به لحاظ تاريخي ، مباحث مربوط به توسعه و پيشرفت ايران به دنبال سؤال محوري «چه بايد كرد ؟» مطرح شده است و اين سؤال علي رغم پيشرفت هاي قابل توجه بعد از انقلاب اسلامي ،هنوز به قوت خود باقي است به طوري كلي در اين رابطه سه موضع متفاوت را مي توان تشخيص داد :  تسليم كامل ، نفي كامل و انتخاب گزينشي . موضع اول و دوّم ، عمدتاً مربوط به قبل از انقلاب اسلامي و موضع سوّم بيشتر پس ازانقلاب اسلامي ، به عنوان عكس العملي نقادانه در قبال غرب ، مطرح گرديد. طي دوران سه دهه ي بعد از انقلاب ، اشكالي از الگوهاي گزينشي توسعه ي عمدتاً اقتصادي، و سياسي در ايران اجرا شد كه به دليل نارسايي هاو ضعف هاي عديده در زمينه هاي انسان شناسي ،عقيدتي ،جغرافيايي ......هر كدام از آنها ، پس از مدتي كنار زده شد. لذا ضرورت تدوين يك الگو با توجه به شرايط و موقعيت فرهنگي، جغرافيايي، تاريخي......مطرح گرديد.