شاخص­هاي توسعه و واكاوي آن­ها با نگاه الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت (مطالعه موردي شاخص درآمد دولت)

در اسلام ماليات مستقيم چيزي است كه‏ به درآمدهاي مختلف افراد جامعه تعلق‏ مي‏گيرد و تناسب مستقيمي با مقدار درآمد و حتي كيفيت و نحوه درآمد دارد. منابع‏ و مصارف، روش پرداخت و دريافت، خاصيت جايگزيني، ضوابط جعل ماليات جديد و...تابع احكام و قوانيني مي‏باشد كه‏ در هيچ يك از نظام­هاي مالياتي جز دين اسلام سابقه ندارد و اين‏چنين نيست كه همه درآمدها به يك خزانه سرازير گشته‏ و در هنگام احتياج، هزينه مورد نياز برداشت شود. نظام مالياتي در كشور ايران همسويي چنداني با ويژگي­ها و اهداف نظام مالياتي اسلام ندارد، به گونه­اي كه در بررسي انطباق شاخص­هاي درآمدي دولت ايران چنين نتايجي حاصل شد كه ماليات‏هاي مستقيم سهمي بسيار اندك در درآمدهاي عمومي دولت دارد، بخش كلاني از درآمد دولت مستقيم و غير مستقيم متكّي به نفت است، كه گاه به 85 درصد مي‏رسد، با چنين ساختار مالياتي و درآمدي، منبع اصلي درآمد دولت داراي نوسان در كوتاه مدّت و تجديدناپذيري در بلند مدّت است؛ ساختار مالياتي كشور به علّت ناكارآمدي، مشوّق فرهنگ حساب‏سازي مالياتي و دادن اطّلاعات دروغين مالياتي است، ابزارهاي مالياتي كشور داراي كمترين تأثير در هدايت سرمايه‏هاست. ساختار مالياتي و درآمدي دولت در جهت منافع ثروتمندان است و طبقات كم درآمد مورد بي‏مهري‏اند. بنابراين ضروري است از طريق وضع قوانين و سياست­هايي اين منابع مالياتي اسلامي در اختيار دولت قرار گيرد و اقدامات لازم جهت وصول بيشتر و تشويق آنها صورت پذيرد و در راستاي اهداف والاي حكومت اسلامي هزينه گردد.