الگوي مناسب و عناصر لازم كارآفريني روستايي در توسعه عدالت محور در ايران

در اغلب مناطق روستايي جهان شغل اصلي روستا نشينان كشاورزي است. در مناطق روستايي، مشاغل غير كشاورزي هم يافت مي شوند، اما آنها از لحاظ اقتصادي در درجه دوم اهميت قرار دارند. در برخي نقاط، كشاورزي جنبه كار و كسب و نوعي صنعت را پيدا كرده است، اما در نقاط ديگر بيشتر نوعي شيوه معيشت - پيشه خانوادگي – محسوب مي شود. كارآفريني به مثابه موتور توسعه اقتصادي است و بواسطة آن رشد و توسعه اقتصادي در كشور حاصل مي شود و در نتيجه موجبات افزايش بهره وري، ايجاد اشتغال و افزايش سطح رفاه اجتماعي فراهم مي شود. حال اين سؤال مطرح مي شود كه لوازم و ابزارهاي كارآفريني چيست و چگونه مي توان كارآفريني را توسعه داد؟ نوآوري و خلاقيت از عوامل اصلي ايجاد كارآفرين و كارآفريني است. با كارآفريني است كه نيازها شناخته مي‌شود و با رفع نيازها، پيشرفت حاصل مي‌شود. كشورهاي صنعتي به اين دليل پيشرفته اند كه در كارآفريني پيشرفت كرده اند و توسط آن هم اقتصاد جهان را در اختيار گرفته و هم تبديل به قدرت نظامي شده اند و حال فرهنگ جهان را به سوي خواست‌هاي خود هدايت مي‌كنند. در چنين شرايطي شايد بهترين راه و تنها راه ممكن و منطقي واگذاري بيشتر امور انسان‌ها به خودشان است. دولت‌ها نيز به تدريج از ادعاي تدبير امور و راهبري بلامنازع توسعه ملي دست برداشته و متواضعانه و يا از سر واقع بيني به مردم ـ يعني مخاطبان و ذي‌نفعان اصلي ـ متوسل شده‌اند. بنابراين ، به نظرمي‌رسدكه توسعه كارآفريني وترويج فرهنگ كارآفريني يك ضرورت جدي اقتصادي ، اجتماعي وسياسي است.